Bij ons thuis kon alles. Een kamer met in het midden de grote tafel, twee armstoelen en vier anderen. Daar moesten we het mee doen. Alleen mijn Pap genoot voorrecht en had z’n eigen luie leunstoel, die had ik graag willen erven, maar die is naar m’n zus gegaan. Uiteindelijk ben ik de jongste en waren wij zo’n luie stoel nog niet nodig, zo zullen ze gedacht hebben.
Bij ons was het gezellig, er werd veel gezongen, muziek gespeeld. Mijn Pap op z’n trekharmonica. Die heb ik in ieder geval wel geërfd. Hij is zo vals als iets maar vals kan zijn, maar....hij was van m’n Pa.
Beide foto’s zijn niet de eigenlijke modellen, maar het komt in de buurt.
M’n oudste zus haar vriend kwam bij ons inwonen, ze trouwden en zelfs hun eerste kindje werd bij ons geïnstalleerd. Een heerlijk bruin-ogend kindje. Ik ben nog stapel op haar, terwijl ze al 69 jaar wordt volgende maand.
Mijn andere zwager, die bij m’n op één na oudste zus hoorde, kwam bij ons inwonen. M’n oudste zus woonde in die tijd met haar gezin naast ons. Mijn oma van Mam haar kant kwam bij ons in. Lag voor het raam, kon niet meer lopen en was zwaarlijvig. M’n Mam verzorgde haar.
Nadat ook de andere zus vertrok, naar iets verder weg, n.l. Amsterdam, kwam m’n schoonzus, de vrouw van m’n broer bij ons inwonen. Hun dochter Thea is in die tijd geboren. Zij verdwenen uiteindelijk naar Rotterdam. En zo bleef ik als jongste over en nog lange tijd daarna nog thuis.
Er kwam later nog iemand inwonen; een man die het thuis zielig had. Mijn Pap nam ‘m gewoon mee naar ons huis. Hij bleef er voor langere tijd.
Mijn vriendin Anneke kon altijd blijven slapen, ook al woonde ze om de hoek. Met haar heb ik geweldige jaren beleefd, dat zal ik nooit vergeten.
En uiteindelijk ging deze kleine meid ook trouwen en kwam echtgenoot Anne om het weekend bij ons wonen en ik op mijn beurt bij zijn ouders, maar bleef er dan de hele week. Anne was in de kost in Assen, dus hij hoefde alleen een weekend, terwijl ik zo uit mijn leven werd getrokken en bij m’n schoonouders ging inwonen. Ook daar is Anneke nog op bezoek geweest. Zij woonde toen in Hardegarijp. Ik ben ook nog een middag bij haar geweest, maar verder zat ik vast in Noordbergum. Achteraf best een mooie tijd, maar ik voelde me zo oud toen.
Nu woon ik al 55 jaren in Assen. In de flat, waar we voor het eerst zelfstandig woonden, hadden we al een soort douche. Een lavet noemden ze het en je moest klimmen om erin te komen. Het lavet was tevens de wasmachine door een soort vin te gebruiken. Sonja is in de flat geboren. Gelukkig kwamen we na bijna twee jaar hier wonen.
Ik liet de hele mikmak achter me en was hier op m’n plek. En op die plek zitten we nog. Er werd nog een zoon geboren, maar helaas mocht mijn Pap dat niet meer beleven. Toen miste ik hem héél erg. Inmiddels is deze zoon, Ronald genaamd, ook alweer 50 jaar. Wat worden we oud.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten