“Ik ben het, Hetty”, zei de dochter van mijn toneelvriendin Henny van ‘t Hof. Ja....hé, dat zag ik ook zelf wel, maar trok waarschijnlijk weer één van m’n gekke bekken van onnozelheid? Wie zal het zeggen.
We konden er om lachen. Snel Kina voorgesteld, m’n maatje in wandelen.
Met buurvrouw Kina was ik weer eens op stap en Anne bracht ons, waar we wilden zijn, zorgcentrum Anholt. We waren er eerder samen, maar dat was al enige tijd geleden. Toen was dochter Alie bij haar mam.
Henny zat in volle glorie aan een tafeltje en wij begroetten haar uitbundig. Ze is zo leuk, ze is niet jong en dan overkomt haar nog van alles, waar ze niet op zat te wachten.
Maar vandaag hadden we het over leukere dingen, haalden herinneringen op, die hebben we in vele soorten en maten. Het werd erg gezellig, ook Hetty is een bekende voor mij. Hetty is één van de dochters van Henny en ook zij zat bij ons op de toneelclub. Een vrolijke tante en dan wil de tijd wel omvliegen.
Deze keer liepen we na het afscheid nog even langs het toilet. De vorige keer hadden we dat gemist en dat wilden we nu duidelijk niet. Onderweg moeten piesen is niet handig.
Bovendien moesten we met de benenwagen en....het was een best eind.
Al pratend liepen we snel naar huis en thuis gekomen kwam de buurman nog even vragen, hoe het met Hennie was. Anne was hem tegen het lijf gelopen, nadat hij ons gebracht had, vandaar. Buurman, nieuwsgierig als altijd, wilde graag weten, waar de dames naartoe gingen. Hennie is in onze buurt een bekende, nog net niet zo bekend als de bonte hond, maar menigeen kent haar. Ze woont al tig jaren in onze omgeving en via toneel heb ik de leukste herinneringen aan haar. Kina was ooit haar kapster en zo was het balletje rond.
Hennie, ‘t was fijn je weer te zien, te ruiken en te voelen en ook Hetty, fijn dat je er bij was. En Kina bedankt voor het gezelschap houden, ik hoop, dat ook jij het weer leuk gevonden hebt.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten