Deze dag is speciaal, maar werd nog specialer toen onze dochter me belde. Morgen is de juiste dag, dat ik jarig wezen mag. Ze zou er niet zijn. Ze is er altijd, ze is één brok humor en zit dan in de bediening. Maar...Froukje, tachtig jaar is nog niet het eind van de wereld, de schouders eronder en doe wat je doen moet.
Vandaag alvast wat hapjes maken, het feest van vandaag is vanmiddag om vijf uur, dus tijd zat. Morgen is er weer een dag (feest) en dan komen de hapjes aan de beurt.
Als er zoiets bijzonders staat te gebeuren, zijn mijn darmen nog nerveuzer dan de patiënt zelf en zodoende zit ik geregeld op “de pot”.
Hapjes gesneden, kaas en twee soorten worst en....daar was het weer, kramp tot in m’n tenen en rennen naar “de pot”.
Telefoon...dat is lastig.....Toch die kant maar uit. Ik zal maar niet vertellen onder welke omstandigheden ik de telefoon aannam en gelijk terug rende en wederom “de pot” bereikte.
Door de haast helemaal niet kunnen horen, wie daar aan de andere kant mij wat te vertellen had.
“Sonja”, wat ben ik blij en ze maakte me nog blijer, ze is er morgen ook bij, ze zit in de bediening. Onze Sonja. ‘t Is dat ze niet kon ruiken waar haar moeder mee bezig was, maar als moeder/dochter relatie vertelde ik het haar met een enorme lach aan beide kanten.
Ik ben genezen, hoef niet meer op “de pot”.
Vandaag feest en morgen? Weer feest. Wat wil je, je wordt maar eenmaal twee keer veertig.
Gek is het wel, de buikpijn is voorbij.
Vandaag en morgen feest.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten