In Portugal waren we bevriend met een eenzame Engelsman. Hij was stukken ouder dan ons, maar we ontfermden ons over hem. Ik ben met hem gaan corresponderen, ook om de taal te leren, zelfs de avondmoedermavo aangegaan. De man zou 80 jaar worden en ik zocht een Engelse kaart en waarachtig, ik vond er eentje. Ik vond ‘m prachtig.
“Shame on you”. Mooie afbeelding, 80 erbij. Snel gekocht en gestuurd. Net in de brievenbus gedaan bedacht ik me: “Kan dit wel? Is dit wel leuk?”. Ik kende de man nauwelijks. Maar het leed was geschied. Gelukkig bracht de post zo’n 3 dagen later de kaart terug door onze brievenbus. Iets mis met het adres. Ik was erg blij en belde het manneke op z’n verjaardag en meldde tevens, dat de kaart terug gekomen was. Ik was het niet vergeten. Wat was ik opgelucht....
Soms ben ik duidelijk een beetje gek, in ieder geval ADHD, of is het Asperger/witlof/bloemkool ????
Nu word ik binnenkort zelf 80 jaar en voelt het helemaal niet meer zo oud en wil ik graag nog een stukje verder.
Onze campingvriend is 83 jaar oud geworden en we zijn er zelfs met onze dochter en vriend eens 3 dagen op bezoek geweest. Voor ons verblijf breidde ik hem een ware trui. De foto laat ons zien met John in “the middle”. Een echt Engels mannetje, in Portugal met korte broek, sneeuwwitte benen, maar....in colbert. Inmiddels een kleine 30 jaren verder denk ik even aan toen.
Maar ik haal die 80, “Shame on me”.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten