Kamperen in Castelo Branco-Portugal.
In Portugal kon je het kraanwater niet drinken, dingen erin koken kon wel, maar ook dat deden we niet. We hadden een campingvriend Jan Hoogenkamp en hij was onze waterkenner en sleepte ons mee naar een Portugese waterput. Ook al een keer in de bergen en die rit was zo supermooi, zo wonderschoon. Dan tuften we achter Jan aan.
En zo ook deze keer. Jan komt al vroeg binnenstuiven, op naar het water en dan weer een mooi ander adres. Wij volgen hem zo het hoort. Wij halen 10 liter water in jerrycans, maar Jan doet het in ‘t groot en neemt 40 liter mee.
Wij hebben onze 10 liter dan ook eerder op en proberen zelf zonder Janneman om water te gaan. Succes gewenst door de Jantjes, zijn vrouw heet Jantje, vandaar. Wij op pad, maar hoe we ook reden, de bergen in, geen waterbron gevonden. Zoeken en zoeken en uiteindelijk in de plaats Castelo Branco zelf water gehaald. Een doorlopende kraan, ook veel gebruikt door de inwoners zelf. Wij tanken onze 10 liter en doordat we nogal wat tijd verloren waren, leek het, dat we dus op “Ons plekje in de bergen”, waren geweest.
We komen bij de caravan en onze Jan zegt: “Gelukt???”. “Ja”, zeg ik en duik achter de caravan. “Mooi plekje hé???!!! “, vraagt Jan, min of meer om een bevestiging en ik zeg op mijn beurt alleen maar: “Ja”. Ik duik de caravan in. In zulke situaties moet ik altijd degene zijn, die antwoord geeft. Dat wordt dan ook verwacht.
We hebben Jan nooit verteld, dat we de plek niet weer konden vinden. Hij zal het nu in dit verhaaltje lezen, sorry Jan.
Daarna zijn we nooit meer zonder Jan water gaan halen. Dan reden we achter hem aan, hij wist de mooiste plekjes, woonde ook bijna in Castelo Branco.
Weer een andere dag reden we opnieuw achter Jan aan, maar Jan reed meer links dan rechts. Grote zorgen maakten we ons. Zou het komen, dat hij eigenlijk maar met één oog kan zien?
Enfin, even een kruisje slaan en wij volgden hen.
Plots komt er een Desvio (omleiding) en Jan helemaal uit z’n doen. Een feestvierend dorp reden we meerdere malen door. Die mensen maar kijken en ik.....kon niet anders dan lachen.
Jan probeerde nog wat jeugd aan te spreken met armen en benen en nog iemand die Engels sprak. Een Baragem moesten we hebben. Ze wezen ons de weg terug, totdat hen duidelijk werd, dat we om/voor water onderweg waren. Gelachen heeft me dat stel. We kwamen ergens anders terecht, maar als het dan ook nog mooi is, maakt tijd niks uit. We vulden onze voorraad, Jan zoiets als 60 liter en wij wederom 10 liter.
Even gerust onderweg, ons natje en droogje genuttigd en weer op naar de caravans.
Dus net iets meer dan 2 emmertjes water halen, maar wat was het een leuke/fijne tijd. Dankje Jantjes.
Voor puur drinken kochten we flessen water.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten