Bij Anne op het werk werkte Zwikker, zo staat ie bij mij in de boeken. Zijn vrouw heette en heet nu nog steeds voor mij tante Pietje. Ze had een enorme hekel aan die naam, wilde graag gewoon Pietie heten. Maar....dat is mij nooit gelukt. Voor mij bleef het tante Pietje.
Vroeger woonden ze boven de zaak, later bij m’n vriendin Mina op de Galerij en nu????
Vandaag kon ik haar dat vragen, want....ik kwam haar tegen. Ik dacht dat ik spoken zag. Tante Pietje zou toch niet meer kunnen leven? Maar tante Pietje leeft nog wel. En hoeveel jaren heeft ze nog te gaan tot haar 100ste? Nog 2 enkele jaartjes. Met haar rollator liep ze in de stad.
Ze was erg blij me te zien, maar vond wel, dat ik dik was geworden. Nou....zo zei ze het nu ook weer niet. Ze zei: “Je bent wat voller geworden”. Logisch, ik kon vroeger door een lampenglas, woog iets van goed 95 pond. Ik weeg nu 68 kg.. Ik doe het nu maar ik kilo’s, dan lijkt het wat minder zwaar.
We namen nog even de onzichtbare agenda door, hoe oud is die en zie je die nog wel en daarna gingen we uit elkaar. Ik wilde haar knuffelen en dat vond ze helemaal goed. Knuffelde haar, maar moest en zou haar een kus op de mond geven, daar kon ik niet onderuit. Is echt niet mijn gewoonte, op een paar uitzonderingen na.
Hierbij doe ik de foto van de garage, maar net niet het huisgedeelte van tante Pietje en haar familie.
Het was puur toeval haar weer te zien en ik kon het amper geloven. Het mensje verandert niks en ik voel en zie mezelf ouder worden.
Ze zou misschien nog even naar de Hema, maar ik ging niet mee. Thuis wacht m’n Anne en thee drinken we samen, iedere dag.
Ze stak de weg over via het zebrapad, maar ook jonge knullen op hun brommers waren op pad en spaarden haar niet. Had ik haar moeten helpen? Ik denk het niet, ze is nog zo zelfstandig. Die akelige knullen had ik graag tegen gehouden, maar zij wachtte tot ze echt kon en verdween uit mijn zicht.
Ze woont nu in een bejaardenflat, maar ze noemde de naam niet. Heb ik ook geen verplichting. Wie weet, kom ik haar weer eens tegen. Maar als ze 100 jaar wordt, stuur ik wel een kaartje. Zeker en vast.
Ze is nog steeds een bijzonder mensje, onze tante Pietje, who else.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten