8 Jaar Toen en 80 Jaar Nu

Toen ik 8 jaar was, vertelde m’n moeder, dat we ergens naartoe zouden gaan en dat ik het daarna heel leuk zou vinden. Zonder enig idee te hebben, wat me zou overkomen, liepen we hand in hand naar het gebouw van onze buurvereniging “Insulinde”. Het was een behoorlijk eind lopen, maar in die tijd liepen we nog overal naartoe, maar als ik er nu aan terug denk? Die kleine pootjes? Knap hoor.

In het gebouw heeft m’n moeder me opgegeven voor een jeugdtoneelclub en eigenlijk mocht ik nog niet ingeschreven. De beginleeftijd was 10 jaar. M’n moeder maakte een praatje met iemand en het was voor elkaar.

Iedere zaterdag komen. We, ik denk zo’n beetje 10 kinderen, kregen allemaal een boekje mee en daaruit moesten we een stukje uit het hoofd leren.

Toneel.....altijd al m’n wens. M’n zus Dicky deed samen met ons buurmeisje Jetty wel eens leuke dingen. Ze verkleedden zich dan en vertelden elkaar dingen. Ik aanbad het. Meteen wist ik, dat zou ik later willen worden en kijk nu eens? Ik was bij een toneelclub en moest al iets uit m’n hoofd leren. 

Mam......je had me zo blij gemaakt. Het uit hoofd leren was geen klus, op die leeftijd ken je nog geen angsten voor falen. Moed houden, dat komt nog wel.

Maar....wat me daarna allemaal is overkomen? Ik speelde in tig stukken de hoofdrol. Altijd een prinsesje, ze ging trouwen met altijd diezelfde prins Nico geheten. Gouden jaren, Mam, nog heel erg bedankt. Toneel is mijn verdere leven altijd bij gebleven. Veel leuke rollen gespeeld en later souffleerde ik en zelfs wel eens de regie gedaan.

Bij de volwassen groep nog gespeeld, waarvan m’n rol als “Baby van 1000 weken” de mooiste was. Nog ingevallen bij een vereniging van de gevangenis en bij DOVO, door ons voor ons.

Hier in Assen nog bij de buurtvereniging gespeeld. Tot dit ouwe mens er zo de zenuwen van kreeg en de dag van optreden alleen een kopje yoghurt kon nuttigen. Eten lukte niet.

Het was geweldig, maar het is voorbij. We zijn weer een fase verder.

Toen 8 jaar, nu 80 jaar.

eFVe