Ome Kees

Ome Kees,

hij was onze zwager en gek op aardappelen. We gingen dan samen met hem ergens bij een boer een zak vol kopen. Hij mocht altijd een maaltje voorproeven. Het kwam daardoor wel eens voor, dat ze dagen een voorproefje hadden van verschillende boeren. Oh...mijn/onze zwager was zo uitgekookt.

Zo kwam er een keer, dat we niet meegingen om aardappelen, de reden is me ontgaan, maar....kwam onze zwager ons aardappelen brengen, hij vond ze niet goed. Wij zouden ze proberen. In ruil voor wat anders...jazeker !!!

Wij hadden niet zo’n voorkeur, ook al zijn we Friezen en de aardappelen waren volgens ons prima.

Zo kwam onze Kees met Anne’s zuster hier een zondag eten. Ik had altijd een enorme hekel aan z’n gedrag bij het binnenkomen. Hij keek gelijk onder de deksels en schreeuwde, echt schreeuwen: “Wat ite wy?”. Ik gaf geen reaktie. Verder was het een leuke vent/kerel en kon je erg met hem lachen. Maar om hem lachen was voor hem natuurlijk een beetje minder leuk. Zo ook deze keer.

We dronken koffie en aten er wat bij en tenslotte, het eten werd opgediend. Kees is dol op aardappelen en had er dan ook een aantal op z’n bord, de groente en het vlees erbij en er werd gezellig gekeuveld.

Het toetje kon komen. Vraagt onze ome Kees: “Wer hasto dy ierpels kocht ?? !! Hja binne hearlik !!!”. Ik keek Anne aan en zei: “Vinden wij ook”. Hij voelde al iets aankomen. Anne zei: “It binne dyn ierpels.....”.

Voor ons werd het heel gezellig, meestal had hij de grootste bek, sorry mond, maar nu werd ie wel even stil.

Dit moest ik even kwijt over onze ome Kees. Wij hebben allen erg gelachen. Hij ruste in vrede.

eFVe