Zijn zicht is slecht door iets met z’n netvlies, maar door staar is het zicht nog triester. Dat zou eigenlijk niet moeten. Dat dachten z’n kinderen ook en vandaag, juist vandaag zal hij daaraan worden geholpen.
“Half 12 morgen”, vertelde onze buurman, “word ik geholpen”. “Ik zal voor je duimen”, beloofde ik. “Wat ga je voor me doen? “, wilde de buurman even zeker weten. Ik vertelde het hem opnieuw en het leek toen nog, dat ie er naar uit zag. Ikzelf zag het licht na de operatie en dat hoop ik voor hem dan ook. Het wordt allemaal een stuk lichter, dat zal toch vast verandering brengen? Inmiddels vertelde de zoon , dat het kwart over 12 zou gebeuren. Ik snapte het al even niet, waar blijft z’n zoon? Hij is op tijd, buurman was in de war en dat mag op zijn leeftijd.
Ik herinner mij, in de wachtkamer was het reuze gezellig, dus zeg ik tegen z’n zoon, die hem zal brengen: “ Het kan daar heel gezellig zijn”. “Daar ben ik niet bij”, beaamde de zoon. De ruimte blijkt er niet groot genoeg te zijn voor bezoekers, hij zal chirurgisch behandeld worden, zoiets. Daar schrik ik echt van. Het zal voor de buurman wel het beste zijn, misschien een totale verdoving, maar jeetje, wat klinkt dat ingrijpend.
Arme buurman, onze buurman.
Ik duim zoals afgesproken en ben al een poos geleden begonnen met een kleine pauze om dit te tikken.
Inmiddels is de buurman weer thuis en vroeg ik Anne, of ie even naar hem toe wilde gaan. Alles is goed gegaan, had de zoon al verteld, maar ach...hij is alleen en die beide mannen kunnen enorm goed met elkaar.
Ik hoop dat zijn nacht goed zal zijn. Volgens mij moet ie morgen alweer voor controle.
Die buurman toch !!!
Even een aanvulling, buurman is alweer op controle geweest en.....het is oké. Sluiten we dit weer af met een goed gevoel. In september is de volgende controle.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten