Ons buurtje dunt uit. Eerst onze naaste buurvrouw en nu een overbuurman. We zijn met velen, de oudjes. Het voelt niet goed, het voelt verkeerd.
Drie huizen worden gevuld door jonge mensen, de rest is allemaal of bijna allemaal gevuld met oudjes van dagen/weken/jaren. Het laatste woord lijkt me het beste woord, want allen willen we nog graag verder. Maar als er dan eentje van ons ploegje wegvalt.....dan zit de schrik er even weer in.
Dit is het leven, niet meer en niet minder.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten