Eergisteren is deze vrouw al begonnen met overstappen te regelen voor gas en elektra. Wat een gepruts. Mijn leeftijd zal de boosdoener zijn? Soms verbeeld ik me wel wat, maar....kwam er nu achter.....je bent niet zo intelligent als je wel wilt zijn, Froukje!
Het kostte me nogal wat tijd en ik zou gebeld worden. Wie er die dag belde....niemand.
De volgende dag 8 uur precies, telefoon, jeetje....ik lag nog plat. Dan begint onze dag pas. Vroeg of het later te regelen was en...gelukkig, dat kon. 10 uur was de afspraak.
Precies 10 uur telefoon. Ik blij....maar het was een buurvrouw, die hulp wilde bij haar computer. Ik heb wel gemeld, dat ik even bezig was en later terug zou bellen, maar...als ze toen van die maatschappij gebeld hadden, we waren in gesprek. Nooit, never weer telefoon gehad.
Deze vrouw ging weer zelf aan het prutsen en na verloop van tijd kreeg ik PDFjes binnen en het leek, ik had het gered. Zou me al op m’n borst slaan.
Niet veel later, weer bericht en ik tuin er in. Ga daarmee aan de slag. Wilde ook graag, dat ze de overname zouden regelen en niks van dat alles te lezen, dus ik vertrouwde het niet.
Tig keren in moeten loggen en doordat ik er behoorlijk flauw van was, zag ik niet, dat m’n klantnummer inmiddels ook gewijzigd was. Hoe stom kon ik zijn. Weer een nieuw wachtwoord, de zoveelste.
Mijn slapen werd waken de volgende nacht en ik besloot, eigenlijk m’n eer te na, onze zoon te mailen, met een please help je moeder.
En maar rennen naar de computer; nog niks van hem en maar weer en maar weer.
Ineens telefoon, de maatschappij. Ik reageer duidelijk met hoe blij ik ben, dat ze me belt en ren de trap op met de telefoon in aanslag.
Ik zei dat ik de naam onder m’n toekomende mails niet meer vertrouwde en daar moest de dame aan de andere kant van de lijn hartelijk om lachen. Dat was inderdaad hun Direkteur. M’n nieuwe klantnummer bleek een nr. uit een ver verleden en m’n verbazing was groot.
Een proeftijd en daarna kan ik pas inloggen en dan nemen ze ook alle ongemakken over en zeggen de vorige op. Ik slaakte een zucht van verlichting. We, zij en ik, hadden waarachtig een klik. Ze lachte met mij mee en vroeg: “Heb ik U kunnen helpen? “. Nou en of en moest nog even kwijt, dat dit mens de 80 jr. nabij is, waar ze weer hartelijk om kon lachen en ik beslist ook wel.
Wat had ik me druk gemaakt, gedacht zelfs, dat de Direkteur, wat ik toen nog niet wist, geld kon oversluizen vanaf ons bankgebeuren. Ze hield niet op met lachen en ik lachte dapper mee, ja.... nu wel. Over en weer prettige feestdagen gewenst en dat was het.
Nu denk ik: zou onze zoon of dochter dit op touw hebben gezet? Onze zoon wacht nooit zolang met antwoorden, vooral niet via het e-mail-adres van z’n Vader. Ik ben een behoorlijke ouwehoer, dus met/bij mij heeft ie minder haast.
Het blijft een vraag voor mij en voor hem een weet.
Overstappen.....nooit weer !!!!
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten