Afgelopen woensdag ruilde ik een bos rozen tegen 8 hele mooie handgemaakte kaarten van m’n vriendin/buurvrouw en vrijdagmorgen is ze gaan hemelen. Onbegrijpelijk voor mij, maar ze is in de nacht gaan slapen en niet meer wakker geworden. Diezelfde woensdag had ze me gezegd, dat ze dat ooit graag wilde. Ik opperde nog, dat ze nog even moest wachten, we hadden elkaar nog maar zo kort geleden ontdekt. Er was een belofte gemaakt, maar daar kon ze zich niet aan houden.
Bij het weggaan die avond knuffelden we elkaar nog even en keek ze me na tot ik uit het zicht was. Het was zo’n schat van een vrouw. Dat me dat niet aan het denken heeft gezet ......
En daar zit ik dan...met m’n mooie kaarten. Het doet me zelfs pijn er naar te moeten kijken. Vandaag heb ik ze voor de bestemmingen buitenland geschreven en gepost. Familie en vrienden/vriendinnen. Daar waren ze ook voor bedoeld.
Met pijn in m’n hart denk ik terug aan die vrijdagmorgen.
Na donderdag sluit ik het af. Dan is er het afscheid.
Prachtige kaarten gemaakt door een geweldig mens, ik zal me haar m’n leven lang blijven herinneren.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten