Mijn angst om vriendinnen te maken is erger dan ooit.
Vandaag verloor ik alweer iemand, zij was mijn laatste en misschien wel liefste vriendin van de laatste tijd. Ze was oorspronkelijk bevriend met m’n overleden buurvrouw en daardoor ben ik haar gaan bezoeken, heb haar beter leren kennen en er groeide iets groots tussen ons beiden.
Het begon als troost voor het heengaan van mijn buurvrouw, eind Juli.
Woensdag ben ik nog een aantal uren bij haar geweest; we lachen, we huilen, we praten, we vertellen elkaar waar we mee zitten en proberen dingen op te lossen.
Die zelfde dag vertelde ze me: “Ik hoop, dat ik eens gewoon naar bed ga en dan niet meer wakker word”.
Ik opperde nog, dat het nog heel lang zou moeten duren, want we hadden elkaar nog maar net gevonden. Het ging heel diep, waar we het af en toe over hadden.
Haar jongste zoon was ooit bevriend met onze zoon, we kennen elkaar best goed en wonen hier allebei als langst wonenden vanaf het begin van de bouw van onze huizen. Dat is 54 jaar geleden.
Ook mijn Anne is erg op haar gesteld.
Gisteravond is ze naar bed gegaan en vanmorgen vond men haar slapend in bed.........overleden. Wel precies op de manier, die ze zich had willen wensen.
Een nieuwe vriendin? Geef mijn portie maar aan Fikkie. Niet te beschrijven hoe dit voelt.
Mijn nieuwe vriendin...
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten