De eerste hond van mijn zus en zwager. Een kanjer. Een soort Bouvier volgens mij. Ik kan het hen niet meer vragen, ze zijn beiden vertrokken naar het Hemelse Rijk.
Polly is dan ook allang niet meer onder ons, maar vergeten wil en zal ik hem nooit. Een enorm groot beest met een heel lief karakter. Zwart van kleur en dol op onze kinderen. Vooral Ronald moest het ontgelden. Als we dan kwamen bij en in hun boerderij en Polly blafte, was het louter van blijdschap en sprong met z’n hele gewicht op ons kleine ventje, die dus samen met de hond achterover ging. Ik weet niet meer of ie huilde, maar geschrokken was ie wel en wij eveneens, maar...konden ons lachen niet inhouden. Polly, die leuke lieve hond.
Ooit hadden we een poesje Oscar en als we dan een dagje naar m’n zus/zwager/gezin gingen, moest ie wel mee met alles wat voor onze babypoes nodig was. Maar echt op de poes passen???? Hoefden we niet, dat deed Polly. Onze Oscar zat gevangen onder dat grote gevaarte van een lijf van Polly. Als was het Polly’s jong. Zo geweldig, zo lief. Hij nam het letterlijk, pas op Oscar en de gesproken woorden werden waarheid. Polly was enorm goed opgevoed door onze zwager en hij luisterde eigenlijk alleen naar hem.
Een geweldige hond, Polly.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten