Bij de school wachtten we tot hij kwam.
En daar was het dan, het beloofde feestje. Half 4, daar kwam ie aangerend en gilde: “ 't Wordt héél leuk, he oma?” Ik zei: “Jazeker, een feestje is altijd heel leuk “.
Een jongeman die naast ons stond, genoot zichtbaar. Ons ventje was ook zo enthousiast. 'k Moest opslag aan onze zoon denken, die had niks met feestjes. Maar deze kleine man des te meer.
Eerst de auto zoeken, 't was regenachtig, dus weinig plek en zodoende de auto verder weg. Maar hij vond 'm, had ik ook niet aan getwijfeld.“Jij komt bij mij zitten, he oma????” “ Jazeker, ik zit graag bij jou “. Teuten en teuten. Ik vraag: “ Hoe was school?” “Goed “, zegt ie. Ik zeg: “Wat hebben jullie allemaal gedaan?” “Oh”, zegt ie,” dat weet ik niet meer hoor “.
Thuisgekomen eerst een (pieterig peuterig klein) gebakje. Uit voorzorg eentje extra gedaan (nog zo'n kleintje), want 2 gebakjes is toch duidelijk echt een feest. Drinken? “ Ja, melk graag “, zegt ie. Geweldig, want deze oma had nog geen rooie flesjes kunnen kopen. Gaat vanmiddag gebeuren. Melk dus. Chips als volgende, want het leek of we weinig of geen tijd hadden. Ik had er al rekening mee gehouden.
“Mogen de bakken naar beneden?” “ Ik zeg, ja hoor, allemaal !!” Eigenlijk heeft ie er niks mee gedaan, want alleen de locomotief en de politieauto waren nog maar in zwang (Nederlands?) We speelden beiden mee, opa en oma. Ons “Goud” genoot zichtbaar. Nog een CD van Annie M.G. Schmidt op, twee zelfs, maar dan om beurten natuurlijk. Hij en wij genoten. Ineens zei hij: “ Maar oma, bij een feestje hoort een spelletje “. Ik had al verwacht dat hij de regie in handen zou nemen, op gehoopt zelfs. Dus een spelletje.
Hij koos rummicubben. We speelden het spel, zo hij het wilde en de tijdvloog voorbij. Toen vond ik, dat we toch gezamenlijk ook moesten zingen en dat was het helemaal. Ons ventje voorop en zei: “ We doen de Engelse”. Ik zei: “ Geweldig “ en daar zongen we happy birthday to you. Ik zong to me, dat maakte hem in de war, dus de tekst werd veranderd in van harte gefeliciteerd. Zo door het hele huis en zelfs de trap op. Onze slaapkamer in, waar keren wat moeilijk werd, dus klom ons “Goud” over het bed en oma er achter aan.
Opa liep keurig langs de normale weg, maar onze knul en ik lagen slap van 't lachen op bed in een deuk. Ik zei: “ Dat dit zomaar mag he???” “Ja “, zei hij, “en ook nog de schoenen aan “. Soms ben ik zo gek in de kop, dan mag alles, maar dat zei ikmaar niet. “Ja “, lachte ik. Weer terug over de trap en toen vielen we alle drie op een stoel/bank neer en waren moe en moest erop gedronken worden.
Buiten adem begon ik de beloofde pannenkoeken te bakken en mijn jongens gingen aan de pudding werken. We kregen nog even te horen, dat het bij hem thuis absoluut niet goed ging, dan stond de pudding te lang in de koelkast. Ik bakken, mijn jongens eten, maar de honger was ver te zoeken. Onze kleinzoon had na 2 stuks al genoeg, maar opa zette nog even door. Oma at zo tussen de bedrijven door 1 uit het handje en was ook al snel poepzat. De kookwekker ging en het kwartier voor de pudding was voorbij, dus pudding eten.
Ons ventje wilde graag in de kamer pudding eten en even de CD opnieuw beluisteren.
Ik zei al tegen opa: “Doe maar een heel klein bakje, want meneertje is vol “ . Hij was in de kamer en wij in de keuken hoorden hem meezingen met de CD. Prachtig !!!
Ik zei nog: “ Hé daar... is het een leuk feestje??” “Jaaaaaaaa “, riep ie terug.De tijd voor naar huis te gaan was aangebroken, maar dat kon niet volgens ons “Goud”, dat was veel te snel en te vroeg. We hebben nog even wat moeten verzinnen, maar dan is ie ook de snelste en staat voor we het weten buiten te schreeuwen, dat we moeten komen.
Snel naar huis gebracht, even geteut met papa en mama en terug naar huis.
Niet voordat we ons ritueel moesten afleggen, smokken overal en dat was het weer voor vandaag.
Later thuis waren we beiden aan onze stoelen toe, wat een uitdaging, twee heerlijke luie stoelen. Wat een oud stel, maar we hebben het volbracht. Het feestje was gelukt.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten