Feestje in Heerenveen

Vrijdag de 13de

Vrijdag de 13de. Ieder jaar beleven we het, maar niet ieder jaar is het juist Vrijdag de 13de.

Mijn zus en haar lieve man (al niet meer onder ons) hadden beiden iets met vrijdag de 13de.

Dus......deze dag, al even geleden, was een extra bijzondere.

Dit is het voorwoord. Nu de rest....

Feestje in Heerenveen

Maar...dan moeten we er eerst wel naartoe.

Richting Drachten, oké, we starten. We hebben een dolle Mina in de auto, maar Anne wil het eerste stuk zonder. Zo gezegd...zo gedaan.

Eerste oponthoud...OMLEIDING. We volgen nr. 1. Anne krijgt een helder idee, wat achteraf minder helder blijkt te zijn en zo rijden we een rondje. Wel een leuk rondje, dus dan toch maar genieten van de dingen die je tegenkomt. 
Uiteindelijk toch weer geluk, geen tractoren meer en de snelweg richting Heerenveen ingeslagen. Druk, dat dan weer wel, wat wil je....Vrijdag voor Pinksteren. Iedereen (bijna) op weg naar huis. 
Wij duidelijk niet.

Toen we echt Heerenveen naderden, zijn we gestopt om dolle Mina in te zetten. Nou.....dat ging (bijna) goed en zo belandden we tegenover de eetgelegenheid. Maar dan wel om 6 uur i.p.v. half 7. We waren half 5 vertrokken, dus hadden rekening gehouden met (meer) drukte. We zochten een opvallend plekje, zodat de familie, waarmee we het feestje gingen vieren, ons duidelijk kon zien. E
En ja hoor, half 7 precies arriveerde de eerste auto. Innige omhelzingen, want we zien ze niet vaak en ons kado voor de jarige (89 jaren jong) overgeheveld naar hun auto.

Daar was ze dan, mijn jarige zus. Prachtig in een glansshirt, ik herkende ze al van verre.

Ook ik had m’n best gedaan enigszins met glitter voor de dag te komen, maar de jarige won in alle opzichten. Zij was dan ook “DE JARIGE”.

Onze auto werd weggezet door kleinzoon Remont en konden we naar binnen. Dit feest genieten we al jaren, maar deze keer was het drukker dan ooit. Er ontbrak ons aan niks, maar de rijen waren groot. Even geduld dus. Mijn zus heeft niet veel loopjes gemaakt, vorig jaar lukte dat nog redelijk, maar we konden het voor haar oplossen. Lief als altijd, stond een ieder voor haar klaar en kreeg ze

wat haar hartje/maag begeerde.

De trek vooraf was minder groot, dan wat er gegeten werd, ze smulde van vooral de toetjes. 
Een drukte van belang en van alles om te eten was het toch weer 9 uur geworden en dat was een soort eindsignaal.

Onze auto werd door de lieftallige Tyrona voor ons uit de parkeergarage gehaald en zo voor het restaurant gereden. Nog bedankt troela. 
Op naar huis, maar niet voordat alsnog iedereen werd omhelst en misschien sommige wel 2 keer. Wanneer zie ik hen weer?

Een nieuweling, Roza genaamd, had een prachtig gevlochten kapsel, daar moet ik nog aan denken. Ze mag blijven en niet alleen om haar kapsel, maar omdat ze bij Gerald hoort. 

De terugreis......het eerste stuk wist ik nog feilloos en dat mag een wonder heten. Maar in Drachten toch nog een verkeerde route gekozen en duurde het 2 keer zolang en 2 keer zo breed, voordat we de goeie weg naar huis inreden. Midden in het dorp Oosterwolde (nooit geweten, dat het zo groot was) Noord toch dolle Mina maar weer ingeschakeld en reden we over weggetjes, nooit geweten, dat ze bestonden. Klein en donker en bochtig.

We waren klokke 11 uur thuis en ik ben linia-recta naar boven gegaan. Ik had het gehad, wat er ook mee bedoeld werd, mijn energie was op. Die van Anne???? Niet meer naar geinformeerd, maar ook hij ging vrijwel direkt naar boven. Ik heb de kamer niet meer gezien en uiteraard de kamer mij ook niet.

Dicky, lieve zus, het was weer een groot genoegen en een fijn feest met alles erop en eraan.
We hopen het volgend jaar weer over te kunnen doen onder welke omstandigheden dan ook. 
Dit hebben we ‘m dan toch maar weer geflikt. 
Einde verhaal. ‘t Was mooi, meer dan mooi !!!

eFVe