G.B.R.

Zwemmen met G.B.R.

Ooit heb ik een zwem/fiets/toneelvriendin genaamd G.B.R. gehad, daar gaat dit stuk over.
G.B.R. was mijn overbuurvrouw. Een heel spontaan mens met hele bijzondere gaven. Ze was altijd enthousiast bij alles wat we samen ondernamen en dat was best wel veel.

Als we gingen zwemmen, moest ik niet op haar kleding letten, want......dat zag er soms niet uit.

Het kon G.B.R. werkelijk niks schelen, hoe ze er dan bij liep. Maar daar tegenover stond, we hadden enorme pret tijdens ons zwemmen. Ik had zo mijn diploma’s en wilde haar dus van alles leren. Gelukkig durfde ze alles en ik maakte haar letterlijk van alles wijs. ‘t Was dus meer spelen dan zwemmen.

Een keer speelden we moeder en kind. Moeder moest het kind redden. G.B.R., die vele jaren jonger dan ik was, maar toch werd zij de moeder en ik dus het kind. Ik zwom dan tot midden in het bad en riep om hulp en dan kwam zij mij te hulp. Ik stelde me ontzettend aan en doordat ik ook moest lachen, raakte ik ook meer onder water dan normaal. G.B.R. zwom dan op haar gemakje in mijn richting. Niet zoals een moeder die haar kind wil redden.

Maar......doordat wij beiden totaal geen notie hadden van het gevaar wat we aanrichtten, kwam de badmeester mij te hulp om me te redden. Wat een schaamtegevoel hadden we beiden. Die keer zijn we daarna meteen naar huis gegaan. Vreselijk hard lachend spraken we onderweg al af, zoiets kon echt niet weer.

Het duurde dan ook wel een poosje eer G.B.R. me weer vroeg om te gaan zwemmen. ‘t Was weer erg leuk, maar ozo saai. Steeds maar wat baantjes zwemmen en wat nieuwe dingen uit proberen. Niet genoeg voor die speelse poezen die wij waren. We besloten om achterin het bad te gaan. Eentje op de bodem, de ander op de schouders staand van de bodemgast en die moest dan gaan lopen met de bovenste op de schouders. Dat was ontzettend leuk. Als het niet meer ging, dan even een kneep in het been en we kwamen gezamenlijk weer boven. En zo om beurten verder. 

Het uur was zo voorbij en een volgende keer werd er weer een nieuw spel bedacht. Heerlijk met zo’n gek mensje te mogen spelen, ze was overal voor in. En mijn fantasie liep vaak erg uit de hand. Zoooooooo leuk !!!!!! Met niemand anders heb ik dit kunnen doen. En nu leeft ze niet meer. Ik mis haar, erger dan ik me heb kunnen voorstellen.

Volgende keer een stuk over onze fietsavonturen.

eFVe