Mijn Juwelen

Onze kleinkinderen, beginnende bij de jongste, 10 jaren en die nu als ons GOUD door het leven gaat. De beide anderen zijn, de knul, 21 jaar (bijna) en de oudste 

is inmiddels 23 jaar. Ze hebben allen hun weg gevonden. We hebben er erg veel plezier aan beleefd. De oudste was een durfal en dat was leuk, we deden de gekste dingen en niks was eng.

Via vele trappen beklommen we een extra hoge flat om zo langs de inkijk van vele mensen over het balkon te lopen en dan...via de lift retour, hopende dat niemand ons gezien had.

Maar ojee, beneden in de hal waren tig mensen, schilders voor een extra verfbeurt. Wat schrok mijn schat daarvan, ik ook, we glipten de flat uit en....dat hadden we dan ook weer beleefd.

De op 1 na oudste was helaas geregeld een keertje ziek en kon dan niet naar de creche en 

verbleef bij oma en opa. Een heerlijk ventje en misschien wel door mij verwend? Niet onwerkelijk, want houden van was enorm aanwezig. Opa en hij hebben gedurende z’n jonge jaren veel samen ondernomen. Ik denk, dat zal hij zich nog herinneren.

Zij gaan beiden voor zilver door. Oma moet hen loslaten en...dat is moeilijk.

De jongste is tot op heden 1 middag in de week na schooltijd nog in ons  midden. Er veranderen dingen, de TV en mijn tablet zijn tegenwoordig wel de voornaamste interesses, maar af en toe een spelletje lukt ook nog goed.

Leuke filmpjes over huisdieren (poesjes) zijn favoriet bij hem en bij oma.

Af en toe zien we hen alle 3 tegelijk, maar meestal apart van elkaar.

Lieve schatten, mijn juwelen, misschien zeg ik het niet vaak genoeg. Ik houd zielsveel van jullie alle 3.

Dikke tuten (  ) van oma.

eFVe