Onze overbuurvrouw G.B.R. en ik, we waren dol op poezen/katten.
We hadden natuurlijk allebei een poes en heel toevallig beiden een rode
kater, zo dat heet.
Op een keer kwam G.B.R. bij me, ik was buiten bij de waslijn. Ze keek
erg ernstig en zei: “ Onze poes is weg “. Ik beloofde te helpen zoeken als de was
aan de lijn hing.
Maar nog voor de was hing, kwam G.B.R. met....een rode kater in haar
armen bij mij. Ze zei, boos en verdrietig: “ Dit is niet mijn poes, het is de jouwe”.
Ik zet het op een huilen. Vreselijk !!!!
Maar...dacht na, onze poes was nog maar kort thuis van z’n nachtelijke wande-
ling. Ik kijk door het achterraam en zag onze poes heerlijk in een rondje liggen
slapen. Ik lachte door m’n tranen heen. Mijn poes/kater was het niet.
G.B.R. had ‘m zo voor m’n voeten op de grond laten vallen, maar hij bleek
niet dood te zijn. Een probleem dus, een groot probleem. We konden geen
levende poes begraven, zeg nou zelf. We spraken af, samen met de poes naar
een dierenarts te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. We gaven de poes af en moesten
onze namen achterlaten, al vertelden we, dat hij van geen van ons beiden was.
Dachten verder niet na en gingen huiswaarts.
G.B.R.’s poes kwam weer terug, maar....ons probleem werd groter en groter.
Als de poes geopereerd zou worden, wat dan.....ze hadden onze namen en adres-
sen en zoals de Drenten dan zeggen: ” Wij bint zunig “. Zouden wij dan voor de kosten
opdraaien ? We spraken af, we vertellen onze eega’s niet. Het was zo dom van ons.
Ik heb die nacht daarop weinig kunnen slapen van de zorgen en G.B.R. vertelde
de volgende dag, het zat haar ook niet echt lekker.
We hebben er nooit meer wat van gehoord en waren beiden blij met onze goede
afloop. Aan het leven van die rode kater konden we niks veranderen, we hadden
ons best gedaan.
Gisteren was het G.B.R.’s overlijdensdag; toen is ze gaan hemelen, vele jaren terug.
Rust zacht, lieve meid, je had een hart van goud.
eFVe
De datum klopt niet. Even voor de zekerheid...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten