Letterlijk alleen sport, we kijken TV, de winterspelen hebben ons gevangen en bovendien is het weer niet zo, dat ik op springen sta me buiten te vermaken.
Onder het koffiedrinken krijgen we telefoon. Telefoon van een oude vriend, die we via Portugal hebben leren kennen. Een wonder: hij is of wordt al 95 jaar en is zo helder als glas.
Is erg ontevreden, het lukt hem niet meer z’n sokken aan te doen en ook z’n veters strikken is uit den boze.
Ik noem hem een domme jongen, want er bestaan schoenen waarbij het strikken van veters niet hoeft. Hij geeft me gelijk en vult aan, dat hij die inmiddels al heeft aangeschaft. Maar vindt het nog steeds lastig, dat ie niet bij z’n voeten kan komen.
Ik zeg quasi vrolijk: “Dus Jan, je voeten in je nek leggen lukt niet meer???”En wat zegt die ouwe kwajongen? “Oh ja hoor, ik kan ze nog steeds bij JOU in je nek leggen”. Ik schiet in de lach. Deze ouwe baas blijft een gezellig kereltje en ik hoop, dat we contact houden tot in eeuwigheid.
Met de man/vriend hebben we al zoveel pret gehad. Moge hij z’n vrolijke natuur tot in het eind der dagen houden.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten