Met m’n dochter samen op pad en thuis de mannen aan het werk. Hoe mooi kun je het maken?
We kwamen van alles tegen, maar pas als we meerdere kledingstukken hadden, zouden we gaan passen. Sonja zag een prachtig blouse voor mij. Ik was ook meteen weg van de kleuren. “Passen?”, zei Sonja. Ik vond de blouse erg lang en groot. Zoek naar de maat en zei lachend tegen Sonja: “Het is een maat 50”. En wat zei onze Sonja? “Dan knip je dat er toch uit !!!”. Maar dan blijft het wel maat 50, toch??? Ik moest daar erg om lachen.
Maar ik ging ‘m wel passen. Voelde me erin wonen, zo groot en ook lang. Je voelt het al, het is ‘m niet geworden.
Beiden toch nog wel iets kunnen vinden en gekocht of course.
Vandaag draag ik al zo’n niemendalletje met wijde mouwen, maar....met prachtige kleuren. Bijna alles kan eronder, maar ik houd het vandaag op zwart.
‘t Was erg leuk met m’n dochter op stap. ‘s Avonds daarentegen niet meer uit m’n luie stoel geweest. Wat kan een mens moe zijn of zich moe voelen, maar wel erg tevreden ook.
Even een nagekomen bericht:
Ik draag nu een shirt met vele kleuren.
Sonja een zwarte jurk en een zwart/wit Bomberjack.
Precies andersom, vergeleken met wat we normaal dragen.
Invloed op elkaar? Het heeft er vast wel mee te maken.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten