We beginnen de week fris en fruitig. Maandag is hier mijn zwemfitness en onze oppasdag voor onze kleinzoon. Beiden een leuk begin. M’n e-fiets is weer oké, een nieuw slot doet wonderen. Dan kan dit ouwe mens weer snel naar het zwembad sjezen. Regen of geen regen, veel wind of weinig wind, ik ga.
De vorige week ligt achter ons en deze week is een nieuwe start.
Het plaatje ziet er wat somber uit, maar.....zo voel ik me niet. Fris en fruitig is nog steeds mijn nieuwe start. De dag loopt als een trein tot nu toe, wat wil je nog meer. Een mooi vooruitzicht en....het is nog droog. Mag ik dan eindelijk droog naar zwemmen gaan en terugkomen? M’n stalen Ros staat al in de starthouding en ik spring er zo op, vlieg langs ‘s Herenwegen en land in het water van ons zwembad. Hééééérlijk !!!! Maar op dit moment is het er nog geen tijd voor.
Koffiedrinken met de Heer des Huizes, zelfs met iets lekkers er bij. Een puzzeltje, liefs een filippine-puzzel extra. Moet lukken allemaal.
Zwemmen was weer ver-ruk-kelijk. Alles lukte op een evenwicht-oefening na. Kan me even niks schelen, dat overkomt me al jaren. Daarna heerlijk in het kruiden-bad. Eentje van onze groep had al een plaatsje voor mij gereserveerd. Wat een luxe. Ik heb me laten verwennen. Vanuit dat bad nog even in het bubbelbad.
Mijn medezwemsters zag ik niet, ik dacht, wat kan mij het bommen, ik kruip met die twee kerels in het bubbelbad. Eentje zag er vrij normaal uit, maar de ander? Meer een ouwe, zo noem je toch een Kapitein? De "Ouwe", vooruit, dat mag ook. Een beetje een brommerig type, maar het duurde niet lang en hij ontdooide. ‘t Was heel gezellig, zodat ik mijn medezwemsters niet had ontdekt. Jaloers zeiden ze: “Jij had het vast héél gezellig !!”. Dat kon ik beamen, maar de pret heb ik maar niet gedeeld.
Nog snel even een kopje koffie met de dames gedronken en op m’n e-fiets race ik langs de weg en meteen was het tijd om Desmond op te halen.
Ik was weer eens eigenwijs. Johanna (onze schoondochter) meldde, dat Desmond wel uit zichzelf naar de auto zou gaan. Ik dacht, wat sneu, het laatste jaar? En dan haal ik ‘m niet eens uit school? Dus toffelde ik naar school, waar ie niet was. Vanuit gymnastiek was hij rechtstreeks naar de auto gegaan. Gelukkig kwam ik iemand tegen, die me dat vertelde. Anders had ik er misschien nog gestaan.
Ik kwam ‘m tegen en hup, naar de auto en op naar huis.
Hij aan de chips, Anne aan de digestive-koekjes en ik hier mijn blog schrijven.
Een lange deze keer, maar soms moet dat. Een opluchting, dat vandaag een gewone dag is zonder storm en regen. Laat ie fijn zijn.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten