Weinig van de zon gemerkt, hij kwam er héél soms wat wazig doorheen, maar doorgaans donker en regen. Soms nog samen met die wazige zon, maar geen regenboog gezien.
We waren weg van huis, naar Vledder. Een oude, erg oude, bekende nog uit de tijd van Portugal.
Hij is al iets van 97 jaar en nog kraakhelder. Maar onze gesprekken gaan wel over die oude tijd. Goeie laat ik er maar uit, want wat is goed?
Froukje zet thee, Froukje schenkt thee, Froukje geeft koekjes en verder maar teuten. Gelukkig hoef ik niet alles te onthouden.
Vorige keer vertelde hij iets over ene Ali Super. Super was niet haar achternaam, maar winkels in Portugal hadden vaak de naam van Ali Super, vandaar.
Dat mensje kreeg een vreselijke dood, ze vonden haar voorover in hun eigen vijver. Ik weet nog, dat ze tien jaren ouder was dan ik, dus niet jong meer. Maar om zo dood te gaan, daar ga ik niet voor. Gelukkig hebben we ook geen vijver achter ons huis ( en voor ons huis ook niet).
Nog even over Jan z’n eetpatroon gehad. Dat moddert ie nog altijd zelf voor elkaar. In Portugal aten we vaak pannenkoeken met en bij hen en dat had ie vandaag ook gehad. Verder brouwt ie maar op los en koopt ook bij Lidl wel kant en klaar. Misschien interesseert het niemand, wat ik nu schrijf, maar voor mezelf wil ik het onthouden.
Pannenkoeken bakte hij als de beste en meestal maakte ik Hachee, scheen ik heel lekker te kunnen maken. Maak ik nog graag, zo lekker modderen en roeren.
Portugal, het ligt alweer zover achter ons, maar ik denk er nog vaak aan. Die strakblauwe luchten, het onthaasten en leuke campings. Waren ze niet leuk, trokken we weer verder, maar deze Jan en z’n vrouw Jantje stonden altijd in Castelo Branco en werden alom de Jantjes genoemd. Met hen gingen we geregeld een dagje uit rijden en namen van alles mee voor onderweg. Uit eten gaan, was niet aan hem besteed. Dat is nu anders; ik hoor nu, dat ie af en toe een Chineesje pikt en samen met een buurvrouw nog weleens iets doet.
Daarover heb ik een wrang gevoel. Zijn vrouw Jantje wilde zo graag uit eten toen ze 80 jaar werd. Mooi dat deze Jan toen absoluut niet wilde. Jantje werd 83 jaar.
Van haar heb ik nog een prachtige herinnering, ze haakte vele kleedjes en zelfs een tafelkleed voor mij. En in Portugal haakte ze zelfs van plastic zakjes leuke dingen. Ook daarvan ben ik de bezitster.
Jantje, moge zij in vrede rusten.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten