Het buisje: in werkelijkheid ziet het er iets anders uit, maar dit is het principe er achter.
‘t Was me wel een raar begin. Half 10 in het ziekenhuis zijn. 5 uur was Anne al op, gelukkig nog weer gaan liggen tot.....6 uur. Even gepraat en tot 7 uur terug naar bed. Half 10 was de afspraak.
Ik keek voor de zekerheid nog even in de agenda bij de telefoon. Telefoon? Weg telefoon !. Waar is onze telefoon? Echt weg, zoeken in alle hoeken, maar hij bleef weg. Even nadenken, wie had ‘m het
laatst? Sonja, oh ja...Sonja. Maar zo’n dikke telefoon kan ze toch niet per ongeluk meenemen? Nog maar weer even zoeken. Geen telefoon. Sonja bellen? Maar...we hebben geen telefoon. Boven pro-beren. Die deed het, maar Sonja is al vroeg weg.
Na lang denken kijk ik in het kastje van de afstandsbediening voor TV enz.. En ja hoor, daar lag ie. Wel leeg natuurlijk, dus gelijk aan de oplader.
Kwart voor negen zouden we gaan, half negen was Anne zo onrustig, zullen we dan maar, ja we gaan.
Gelukkig werd Anne kwart na negen al opgeroepen en was al snel geholpen. Kwam een beetje slaapdronken terug, dus zitten geboden.
Hij gaf aan, we kunnen wel even lopen. In de gang weer zitten, af. Mijn wil is wet. Maar de onrust knaagde alweer, dan maar naar het restaurant? Oké. Ojee, de pet is weg. Ik weer terug, pet lag op de bank, snel opgelost dus.
In het restaurant één koffie, één koffie latte en kruidkoek besteld en gekregen. Daar knapte Anne van op.
Ik besloot terug te rijden, maar had stomweg geen bril bij me. Anne wilde en zou rijden.
Zo gezegd, zo gedaan en ik loodste hem via de nieuwe weg, niet over het spoor. Stapvoets en niet gelovend dat het kon, reden we die weg en....het kwam goed. Hè hè, hij gelooft me eindelijk. We zijn weer thuis.
Het buisje kan na 1 maand tot een half jaar blijven zitten, geen controle nodig, dus.....we zien wel.
Anne vond alles al anders gaan, maar ‘t is dan ook al even geleden, dat hij een buisje in z’n oor kreeg.
Hij hoorde meteen met dat oor. “Wat zeg je, Frouk ?”, dat zit er nog steeds in, maar als ik dan wacht, heeft ie het wel gehoord. Hiep hiep hoera.
De harde wind kwam zelfs binnen en alles klinkt nu als lawaai. Oh...ik hoop zo, dat dit de oplossing is.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten