Niet gelukt. Het was er te nat voor Anne. Al een aardig eindje op pad, het ging niet. Anne zag het niet meer zitten. Het pad was nat en Anne voelde de vochtige lucht.
Dus gekeerd en bij de auto was alles weer oké. Leek me toch geen goed idee nog iets te ondernemen, dus zeg ik: “Anne we gaan naar huis, er is wel sport op de TV “. Anne knikt en we gaan richting huis. Och wat jammer, denk ik dan. De zon schijnt, maar mijn Anne ziet altijd wel ergens een donkere wolk. We rijden verder en ik bedenk me. “Zet mij maar bij v.d.Valk af, dan wandel ik verder naar huis. Zet jij dan maar vast thee”. Oké, Anne zet me af en ik wandel naar huis. Heerlijk, even de frisse wind voelen.
Inmiddels thuis, Anne is vergeten thee te zetten, dus doe ik dat maar even snel en nu ben ik hier. Even m’n frustratie weg schrijven. Mijn conditie is veel te goed voor mijn Anne. Na zes weken volledige onthouding van fietsen en autorijden (passagier), ben ik inmiddels een enorme wandelaarster geworden.
Ach, het is jammer, geen mooie gekleurde bladeren gezien, nou...niet zeuren, wel wat natuurlijk.
Ik probeer er een foto bij te doen. We gaan nu aan de thee en daarna zie ik wel, wat er gebeurt. Anne voelt zich wel weer goed en dat is het voornaamste.
Jammer van het niet wandelen in Spier, helaas !
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten