Eind augustus kwamen we hier wonen in een flat. Wat een luxe, alles was van mij en mocht ik m’n leven indelen zoals ik wilde. Wel was ik al hoogzwanger. De baby werd 31 oktober geboren en dat viel even tegen. Daar had ik en ook de baby even wat meer moeilijkheden mee dan verwacht werd. Maar 11 november was alweer een stukje verder.
11 november......wist ik veel dat dat een bijzondere datum was! ‘s Avonds al vroeg werd er gebeld door kinderen. Heerlijke kleine kindjes met een brandende lampion en zongen het hoogste lied. Ik kende dat niet en vroeg m’n overbuurvrouw wat ik moest doen. “Een kleinigheid geven”, was haar antwoord.
Ik spaarde dubbeltjes en dat was het enige waaraan ik kon denken als kleinigheid. Maar de kindertjes zagen het anders. Je wilt niet weten hoeveel kinderen er langs zijn geweest en m’n spaarpotje was leeg, helemaal leeg. Gelukkig liep de optocht verder en was het over en uit.
Dat is me nooit weer overkomen, altijd snoep en/of fruit voor de kindertjes in huis. Ik vond het prachtig. Dat kenden we in Friesland niet. Binnenkort is het weer zover, de snoep wordt al vroeg gehaald, zodat ik niet voor lege vakken kom te staan.
11 november nu, 2017
Ik geef toe, het is nu anders. We wonen allang niet meer in de flat en hier in onze omgeving wordt erg veel door grotere jongens gelopen en dat is niet meer leuk. Voor 8 uur is iedereen nog welkom, maar na 8 uur????? Froukje doet niet meer open. Die kleintjes zijn dan al naar bed en die grote jongens????? Vaak kwamen ze wel meerdere keren langs. Die koppies leken zoveel op elkaar, ik zag dat niet goed en trapte erin. Maar....al doende leert men, dat overkomt me niet meer.
11 november is de dag, dat mijn lichtje branden mag. Nou vooruit dan maar, zolang er kleintjes komen...ik ben er klaar voor.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten