Vandaag nog even een poging gewaagd om Appelscha in herfsttooi te zien. De zon liet het afweten, af en toe een glimp, maar de paden bleven nat.
Verder ook een dooie boel in Appelscha, geen markt, ruime parkeerplaatsen. Het leek of de meeste mensen waren thuis gebleven. Wij dus niet !!!
Toen we nog iets jonger waren, liepen we nooit over de geplaveide paden, maar altijd het ruige werk, dat was voor ons. Het lijkt inmiddels wel 100 jaren geleden. Nu kiezen we de vaste paden en lijkt het, of het anderszins niet meer gaat of kan lukken.
De wandeling was voor mij lekker, maar voor Anne zwaar. We hebben het volbracht, maar Appelscha was somber, niks meer in de bomen (klim-jeugd) en wat nog het ergste was, de vogels zwegen als het graf.
Zelfs sommige mensen groetten niet meer, terwijl anders iedereen vrolijk en fruitig het pad doorliep. Honden en hondjes waren er velen. Sommige zo klein, dat je er over kon struikelen.
Maar toch...we waren er even uit en af en toe was het prachtig met de zon en de herfstkleuren.
Daar gingen we voor. Anne is inmiddels weer de oude en ik was het al.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten