vrijdag 2 september 2016

Zomaar een zomeravond

Gisteravond op de e-fiets richting Rolde, zomaar een avondje fietsen. ‘t Was prachtig weer en nog lang licht. Over de weg heen en door het bos retour, dat is de bedoeling. Bijna niemand onderweg en het fietspad voor ons alleen. Heerlijk, de e-fiets brengt ons, waar we willen.

In Rolde aangekomen, wil Anne z’n jasje even dichtdoen op mijn advies en stappen we af. Onderweg was ie al aan het klooien, dat is niet te doen. Komt er een meneer op ons aflopen en vraagt: “De weg kwijt? “. Wij leggen hem uit, wat het probleem is en de man, duidelijk in voor een praatje, vertelt, dat ie ooit 2 dames thuis heeft gebracht. Zij waren de weg kwijt en moesten nog 8 km. te voet. Hij bracht ze en zei: “Hier is m’n telefoonnr, bel me, als jullie vanaf hier willen wandelen “. Er is niet gebeld, maar 2 dagen later kreeg ie een bedankkaart en daar deed ie het voor.



Ik toonde wat interesse en vroeg of ie daar woonde, waar hij stond. Hij vertelde, dat de plek en het gebouw van hem was, samen met z’n vrouw.



Toen snapten we z’n gastvrijheid, want in dat pand is een soort museumpje en je kunt er eten.
Wij onderweg, de bossen in, wat was het weer prachtig, die route achter elkaar te fietsen, maar ik brulde nog wel even naar Anne, dat zijn poffertjes de laatste keer niet te vreten waren. Anne lachte en riep: “Ik weet het nog”.

We kwamen langs een strook, ik denk moeras, er stond een bordje, ik wilde het lezen, maar Anne had maar 1 doel, wy mut op huus an, en fietste snel door. Zo kwamen we langs prachtige stukken bos en ook een buitendeel van Assen.

Nog langs Ronalds z’n huisje...nou...dat zit even anders, ooit waren we er samen met hem, hij zou het willen kopen.
Het zag er nu stukken beter uit, toen konden we de hemel door het dak zien, maar leuk om het weer tegen te komen. Herinneringen, daar moeten wij het van hebben.

Richting het station kozen we en toen mocht ik wederom beslissen en koos een smal paadje. Ik schreeuwde naar Anne: “Dat was m’n eerste ritje door Assen bij jou achterop!!!”. Inmiddels 54 jaren geleden. Leuk, al die herinneringen.

Ik werd onlangs 79 jaar en dat merk ik, zo blij met wat was...... !!!!
Thuis ieder in onze luie stoel en nagenieten van ons ritje.

Zomaar een zomeravond.

eFVe

Geen opmerkingen:

Een reactie posten