Vandaag kwam het dankkaartje van onze overleden buurvrouw in de bus. Het voelt nog heel vreemd, dat we haar moesten missen. Ze was helemaal niet ziek, zelfs genezende van haar 2de ingreep voor haar heup. De eerste keer was ze al zo’n eind op weg, liep al een aardig eindje en haar wens was zelfs, weer te gaan fietsen. Na de val moest ze weer opnieuw beginnen en ook daar was ze alweer aardig mee op weg.
Onze buurvrouw, net 80 jaar geworden, een mooie leeftijd, maar ze verdiende om ouder te kunnen worden. Wat er fout is gegaan, is niet goed na te gaan, maar uiteindelijk ging ze heen met een embolie. Ze is nooit een klager geweest, een vriendin voor en van velen. Maakte de mooiste kaartjes voor verjaardagen, Kerst en Nieuwjaar en was aangesloten bij meerdere verenigingen.
Daar kwamen we met z’n allen achter bij haar uitvaart. De Aula was te klein, er is een extra scherm geplaatst in de hal en ook in de Aula waren veel staanplaatsen. Later vernamen wij, er hadden 170 mensen gereageerd. Ze was een goed mens, wat zeg ik ? Een byzonder lief en hartelijk mens, nooit klagen, al had ze vaak pijn. Een vriendin van velen, maar.....ze was mijn buurvrouw. Een buurvrouw, waar je op kon bouwen. We leefden ieder ons eigen leven, maar met bijzonderheden waren we er voor elkaar.
Ik mis je al en zal je altijd blijven missen.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten