Na een ellendige onrustige nacht van Anne is het toch dag geworden en worden we voor een controlebeurt verwacht bij de Longarts. Eerst een longfunctie, maar we zijn vroeg, dus even tot rust komen.
Best interessant, al die mensen die voorbij gaan. Alle kleuren van de regenboog, soms een lust voor het oog, soms even je ogen dichtknijpen, maar al met al vliegt de tijd om.
Longfunctie is volgens Anne niet zo goed gegaan, toen in de wacht bij de Longarts, we hebben wederom bijna een half uur, dus mensen kijken. Dunne mensen, dikke mensen, gedrochten, prachtige mensen, licht getinte mensen, kleine zielige mensjes. Eentje met een enorm klein pootje en schoenen maat 46 ???? aan. Zo jammer, ik heb schoenen waar ik niet goed op kan lopen, ze mag ze hebben. Passen haar vast beter.
De Longarts, een ontzettende sympathieke man. Anne vertelt wat ie kwijt wil en ik breng de nacht ter sprake. Anne vertelt meteen, dat ie niet gedacht heeft, hier nu te kunnen zijn, zo slecht was de nacht.
De arts luistert goed en zijn advies is als volgt. Het gewicht is de grote boosdoener. In 2 jaar tijd is Anne inmiddels alweer 4 kg. verloren, z’n longfunctie ondanks de nacht ruim voldoende, bijna helemaal goed.
Een schat van een man, adviseert hem meer te eten, lekker te eten. Zelf mag hij er zijn, maar...ik vertel dat Anne niks proeft en er dan weinig lekkers aan is om veel en lekker te eten. IJs is een optie. Ja, daar is Anne dol op, maar als ik ‘m iedere dag ijs voorschotel, is de lol er snel vanaf, maar we gaan ons best doen.
Meteen de koe bij de horens gepakt en in het restaurant koffie met een dikke koek, ik een stukje kruidkoek, ook heerlijk hoor. Anne heeft de arts beloofd z’n best te doen en die woorden neem ik mee naar huis.
Een afspraak over een jaar met de Longarts staat genoteerd en ik ben de man erg dankbaar. Zijn woorden werken beter dan de mijne.
Even langs de apotheek voor mij en wat overkomt Anne? Een mevrouw stapt bij hem in de auto, de auto die voor ons staat geparkeerd, is een zelfde en ze vergist zich dus. Ik moet erg lachen, het is mezelf al eens overkomen, dus begrijp het helemaal.
De weg naar huis verloopt niet vlekkeloos en door ons ongeduld gedeeltelijk over het fietspad en zo snel naar huis. En hier zit ik dan, het is een verslag geworden. Nog knap na zo’n onrustige nacht. Gek toch, overdag is er niks meer van te merken.
Even een lekker hapje koken met ijs voor toe met vruchtjes en slagroom. Vandaag lukt alles, hij is zo mak als een lammetje. Vette schouderkarbonade gaat er ook vast wel in vandaag. Zo jammer, dat ik een stapje terug moet doen, maar het is voor het goeie doel.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten