Een jongedame met een mooie naam, waarin beide oma’s vernoemd zijn. Zij is de enige kleindochter van mijn zus Dicky en doordat Dicky en ik een close-kontakt hebben, heb ik haar zelfs zien groeien in haar mama’s buik. Alle keren als we kwamen, zag ik de buik van Tyrona’s mam dikker worden en op 12 september werd ze dan eindelijk geboren. Een heerlijke baby. Ooit breide ik zelfs een truitje voor haar met haar naam en later bij het opgroeien nog een trui met een levensgrote hond erop. Ik werd er goed voor beloond door papa Gerrit-Jan en mama Richtje.
Ik heb het met plezier gedaan, Tyrona was en is een heerlijke meid en heb ik vaak prachtige tekeningen van haar gekregen, waarop ik haar dan weer een kaartje terug stuurde.
Eens met de Kerst vergat oma Dicky me de tekeningen te geven en kreeg ik ze pas tijden later. Ik stuurde tijdens de Kerst dus niks terug en dat vind ik nog steeds heel jammer. Deze blog voor haar getuigt mijn gevoel voor Tyrona.
Maar inmiddels tekent Tyrona niet meer voor mij, maar voel ik nog steeds een soort band tussen haar en mij. Ieder jaar bij de verjaardag van haar oma, mijn zus, zien we elkaar en dan is er warmte over en weer.
Dan vieren we de verjaardag van haar oma, mijn zus, in Heerenveen en dan is er een parkeergarage ondergronds. Prachtig opgelost, ware het niet, dat deze 2 oenen, Anne en Froukje, er bijna niet meer uitkwamen en steeds in rondjes bleven rijden. Ik was al blij, dat de familie-groep met auto’s nog op ons wachtten. Ik denk, weet wel zeker, dat er gelachen werd, wij hebben zelf wel erg gelachen om onze stommiteit, maar....tegenwoordig brengt haar broer Remont onze auto de garage in en Tyrona haalt er de auto weer uit, hoop ik. Dankjewel heb ik vast wel gezegd, maar vind het zo geweldig, dat ik via deze blog nog even duidelijk m’n dank uitspreek. We, Anne en ik, verbeelden ons nog heel wat, maar ojee, we kunnen zo dom doen, dom zijn wil ik nog net niet melden, maar...er komt een tijd......geduld !!!!!
Tyrona was en is mooi en vrolijk, maar de laatste jaren woont ze niet meer thuis, maar samen met haar vriend Leon. Zo gaat dat en vandaag is ze jarig en denk ik even extra aan hen beiden en stuurde haar een mailtje.
Alle keren, toen zij en haar broer nog klein waren en ik m’n zus bezocht, nam ik wat voor hen mee, een kleinigheidje, maar zo blij ze ermee waren. Wat zou ik dat graag nog eens over willen doen.
Vergane tijden keren niet weer, maar het waren goeie tijden.
13 mei 2017 hoopt m’n zus 90 jaar te worden en als ze zo fit blijft, zien we iedereen weer even tijdens een heerlijk diner, daar leven we weer naartoe. Leve het leven, het is vaak tekort.
Mijn zus, haar oma, beiden houden we van haar, maar ik houd ook van Tyrona en ben alweer benieuwd hoe ze er dan weer uitziet.
Misschien is mijn 
wel te groot, er passen zoveel mensen in, maar dan wel in de juiste volgorde.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten