De buurman, hij is alleen, eenzaam en mist z’n vrouw verschrikkelijk. Ik kijk iedere dag even hoe de dag is geweest. Vorige week had ie een shirt aan met 4 gaten. Ik heb er voorzichtig wat van gezegd.
Maar...wat schetst mijn verbazing? Hij heeft het shirt wederom aan. Toen we elkaar buiten tegenkwamen heb ik er wat van gezegd. Hij zag de gaten niet en ik vroeg, of ik m’n vingers er in mocht zetten. Hij deed het shirt uit en ik wees ‘m de gaten aan. Met 3 bleef ik steken, de 4de kon ik zo snel niet vinden.
Ik zeg nog dat ie wel een shirt aan moet doen, want het is te koud zonder shirt en anders kunnen de mensen wel denken, dat hij niet helemaal oké is. Ik heb ‘m nog nooit zien lachen en ineens....hij lachtte.
Ik ging weer naar huis en wat zie ik inmiddels???? Hij heeft weer dat ouwe ding aan. Die man is onverbeterlijk. Nu moet ik lachen !!!!!
Een onderonsje.
Zeg ik tegen Anne: “Als ik er niet meer ben, loop jij dan ook in ouwe rommel?”. “Ja, natuurlijk”,
zegt de stinkerd. Ik zeg : “Dan spuug ik je vanuit de hemel op je kop”.
Ook de dag erna had buurman z’n oude shirt weer aan en beloofde hij mij er een poetslap van te maken. Ik bood hem aan het te doen, maar dat kon hij zelf wel. Ik geloofde het amper en zei: “Morgen zie ik je vast weer in dat kapotte shirt rond huppelen”. Hij zei: “Je zult verbaasd staan”.
En inderdaad, ik sta versteld/verbaasd, hij heeft een ander shirt aan. De aanhouder wint? In dit geval wel, maar onze buurman heeft een sterk karakter en is soms onverbeterlijk.
Ik bedenk me......heeft hij echt het shirt tot poetslap gebombardeerd???? We wachten af.
Vandaag de buurman een compliment gegeven, hij zag er goed uit, het shirt dan, de broek is en blijft een te grote broek, maar niet kapot.
“Dus je vindt me goed zo?”, vraagt hij. Ik zeg, dat ik ‘m geweldig mooi vind en het bij deze gezegd heb.
“Doe het nog maar een keer”, zei hij. Ik zeg: “Het is genoeg zo, je bent een raar mannetje”. Waarop hij erg moet lachen. Het voelt goed. Hij ging naar het postkantoor en ik gaf hem de raad, niet de dichtstbijzijnde te kiezen, het weer is prachtig. Ikzelf was al naar Kloosterveste gefietst. “Zo! “, zegt hij.
Vanavond praatten wij verder. Het shirt was nog steeds geen poetslap. Ik raadde hem aan, het eerst te wassen en dan had hij een prachtig mooie schone poetslap. Wederom lachte hij en ook mijn Anne, die inmiddels er bij gekomen was. Genoeg voor vandaag.
Onze buurman...
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten