Deze morgen is het prachtig weer en ons koffie-uurtje wordt buiten genuttigd. 2 stoelen en een tafeltje bleken niet genoeg te zijn. Buurman Hans kwam even kijken en daarna stapte ex-buurvrouw Aukje nog onze kant op. Anne voorzag iedereen van een stoel en ik beheerde de koffie. Alleen buurman Hans wilde graag een kopje, maar Aukje niet. Ik denk, ze had haar koffie al binnen.
We hebben over van alles en nog wat geteut en het voelde weer ouderwets zoals vroeger. Dan werd er bijna dagelijks bij elkaar koffie gedronken. Vervlogen tijden keerden even weer.
Pas tegen 12 uur waren we weer samen, Anne en ik, ook al was Anne zolang niet op de stoel te houden. Hij heeft het altijd wel ergens druk mee.
Aukje en ik als vrouwen bleven over. Hans moest eten maken en uiteindelijk vertrok ex-buurvrouw Aukje vanwaar ze gekomen was en maakte ik me druk in de keuken om daar een heerlijk maal spaghetti te maken. Dat lukte vrij snel en zag er prachtig uit. Doordat Anne lijdt aan geurverlies en inmiddels niks meer ruikt, doe ik m’n best met veel kleur te werken. Zelf ben ik dan erg enthousiast over de smaak en het aanzicht, maar Anne ziet spaghetti vaker in een kleurrijk geheel, dus ben ik de enige die enthousiast is.
‘t Was vast wel goed van smaak, want we hebben er samen lekker in gehangen. Ik kookte voor 2 dagen en ik hoop werkelijk, dat het mogelijk is. Als ik de pan bekijk...heb ik zo m’n twijfels.
Misschien geeft een foto een goed beeld? Bedenk er dan nog wel geraspte kaas bij, want Anne is er niet dol op, maar ik vind het een must.
Even een extra note, de kleuren vallen weg op de foto, maar geloof me, het ziet er prachtig uit en de smaak is raak.
Spaghetti...
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten