Vandaag zou ik een mooie terra-rode lange broek kopen. De juiste kleur had ik mee. Gewoon een oude broek van over de 10 jaren in die kleur vervangen. Gisteren had ik ‘m al gezien, maar voor de zekerheid vandaag de broek mee.
Verheugd zoals alleen ik verheugd kan zijn en zelfs een beetje opgewonden ga ik op pad. In de modebladen had ik al ontdekt, het model is goed, nu de kleur nog even testen.
Daar aangekomen al blij door te zien, dat de kleur oké was en nog even de maat zoeken.
Potdikkeme......maat 40 is er niet meer bij. Hoe kan ik toch zo’n Oen zijn (met hoofdletter). Kleur goed, maat zou goed zijn en mooi niet. ‘k Had ‘m zo terug kunnen brengen, maar ja...niet gekocht, dus....helaas...geen nieuwe broek.
Overal gaan kijken, maar niet eentje zo mooi als die broek die ik wilde. Maar naar huis. Thee gezet, Anne zal zo wel komen, maar dat duurde en duurde.
En ja hoor, daar kwam ie aan. De fietstas vol met......bloemen. Pot Crysanten, 2 stuks, in iedere fietstas eentje en ook nog in de juiste kleur, iets naar paars ogend. Wat lief..... Snel 2 potten opgescharreld. Wie wat spaart, die wat heeft en dat kan ik beamen. Doe bijna nooit wat weg, zal een keer moeten, maar dan met hulp.
Ik ben blij, blij met de bloemen en blij met Anne, zo lief van hem.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten