Zooltjes

Woensdag m’n zooltjes gehaald en meteen een uurtje lopen en/of bewegen. M’n voeten gloeiden als nooit tevoren. Maar wat is nou een uur. Donderdag dus 2 uren. Of ik lood aan m’n voeten had, terwijl de zooltjes echt niks wogen. Ik zette  m’n voeten hoorbaar en zichtbaar neer. Bracht m’n buurvrouw tijdschriften, die ruilen we af en toe. Ik had haast en ze riep me na: “Heb je je zooltjes al?”. Ik zei: “Ja en ik heb ze nu aan !!!”. “Dat zie ik”, zei ze. Dat was dus wel duidelijk. Zelf draagt ze al jaren zooltjes vanwege haar reuma, daardoor heeft ze ontzettend moeilijke voeten. Dan mag ik echt niet mopperen.

Vrijdag...3 uren dus, opbouwen. De klompschoenen maar weer aan, zo voelde het. Froukje, even de adem inhouden en op weg. Ach, dan lukt het ook wel weer, vooral als ik op de fiets ga. Anne was mee. We fietsten tot de stad en daarna lopend verder. Op klokkenjacht. Veel winkels en weinig klokken gezien, totdat we bij Ammarens kwamen. Volgens hun zeggen hebben ze plus/minus 70 stuks. Overal hingen ze, stonden ze en ik maar kijken. 

De eerste die me opviel, was er eentje van zwart geslepen glas. Prachtig, bijna niet te zien hoe laat het was, maar mooi !!! Prijs ? Teveel. Verder nog van alles bekeken, maar de eerste was de beste keus. Zelfs Anne ging er voor. Ik vergat m’n voeten voor een poos, raakte zelfs heel opgewonden, toen Anne zei: “Die doen we !!!”. Ik zei: “Dat meen je?” Hij bevestigde het. Ik werd warm/heet van binnen en dus niet alleen m’n voeten.

‘t Is een lange klok waar achter glas nog een slinger gaat. Prachtig, maar...wat een geld. Ze verkwistend ben ik nooit. Kon dan ook niet beslissen. We moesten eerst maar eens meten. We zochten te voet onze fietsen weer op en fietsten naar huis. M’n voeten bekaf, maar ik vol energie. Meteen gemeten. Alle foto’s verwijderen, kaarten en andere bezienswaardigheden en.....de klok, die het al jaren niet meer doet, maar er wel hangt. Ik schiet in de stress. Die klok kreeg ik jaren geleden van Anne z’n vader, Heit genaamd. Een fantastische man. Hij ging met mij de klok kopen. En die MOET weg? Ik kan het niet.

Mijn schoenen mochten uit gelukkig, maar ...daar kwam aardig wat pijn bij kijken. Zonder schoenen had ik pijn, kwam ik achter, met schoenen geen pijn maar wel vermoeidheid, zelfs in de knieën en in de lies.

Ik bedacht me, de klok slopen, de wijzerplaat houden met de wijzers (indien mogelijk) en daarachter een uurwerk op batterijen en...Froukje heeft een andere klok.

Er wordt nog steeds over nagedacht, de klok is gesloopt, de rest komt nog. ‘s Avonds The Voice gezien en ervan genoten, zonder ook maar iets aan m’n voeten. 

Zaterdag....4 uren de schoenen/klompen aan. Zo voelen ze, als loop ik op klompen. Zoveel lawaai is het ook. Ik ben even alleen naar de stad geweest, boodschapjes gedaan en meteen een bloemetje voor de buren. Ze werden overgrootmoeder en overgrootvader en daar moet wat tegenover staan, ook al hebben ze er geen klap voor hoeven doen. 4 uren ruim volgehouden en nu is het zondag en moet ik er 5 uren tegenaan. Half 2 de schoenen aan en pas half 8 uit, dacht ik, maar het kan om half 7 al. Ik zie wel. We zijn gaan wandelen, een uur, helemaal de Vaart rond. Hoe het ging? Vraag het me niet. Mijn zwager zei dan altijd, doorzwemmen Jantje. En zo voelde het.

Thuisgekomen wilde ik ze wel uittrappen, maar...ik bedapper mij. Jantje zwemt door. We zijn nog een eindje gaan fietsen. Assen is en blijft zondags een saaie stad, behalve langs de Vaart. Het was Kunstweekend. Overal waar een gekleurde of zelfs witte wimpel, mocht je gratis naar binnen en daar was dan iets van Kunst met een kleine k te zien. Wij fietsten maar door. ‘t Was inmiddels akelig koud geworden en vrij harde wind. ‘t Was of de wind met ons meewaaide, ‘t voelde steeds alsof we in de wind fietsten.

We zijn weer thuis en nog steeds heb ik die zware krengen aan. Ik hoop, dat ik het morgen weer wat vriendelijker tegemoet treed, want dan komt er weer een uurtje bij.

Over 2 weken zou het goed moeten voelen. Tuurlijk, dan voelt het als fluweel. Helpen jullie me mee hopen?

Vandaag genoeg geklaagd, Jantje zwemt nog steeds door en misschien begin ik dan fris en fruitig opnieuw.

eFVe