Mijn oudste zus is 92 jaar en nog kraakhelder. Alleen haar lijf doet het niet meer zo goed. Haar krachten zijn haar ontnomen. Lopen is geen optie, maar toch ziet ze kans zelf haar toilet te bestijgen. Het kost enorm veel kracht en inspanning om dat te bereiken. Een komische noot in deze is, ze noemt het haar bureau of haar kantoortje.
Haar geest is als van een jonge deerne, haar geheugen als nieuw.
Ze leest nog, maar ook dat gaat steeds minder goed en puzzelen is nog wel haar hobby. Ze wordt dan ook konstant gedurende de dag bijgestaan door een aantal schatten van verzorgsters en zelfs een verzorger. 8 uur helpen ze haar opstaan en 8 uur ‘s avonds gaat ze weer in haar comfortzone/ bedje. Mijn zus is dan ook een dankbaar wezentje, blij met een ieder, die goed voor haar is.
Een lichtpuntje, middelpunt, hoogtepunt in haar dag is de warme maaltijd. Daar kan ze zich iedere dag op verheugen en daar ben ik erg blij om. Haar 12 uurtje.
Gelukkig heeft ze lieve kinderen, 2 zelfs niet ver bij haar vandaan, maar de andere 3 wonen alle in buitenland. 2 in Amerika en eentje in Engeland. Ook nog een dochter niet ver bij haar vandaan, maar zij is nog maar pas genezen van een ernstige ziekte.
Mijn andere zus skypet gelukkig geregeld met haar, zij schelen in leeftijd 3 jaren. Ik kom een eind na en scheel dus met m’n zus 13 jaren, terwijl ik met haar oudste dochter 11 jaren verschil.
Is het nog te volgen? Haar kinderen skypen vaak en veel met haar, gelukkig. Ook wandelen ze met mooi weer met haar in de rolstoel, waarvan ik wel een foto bijsluit.
Jammer genoeg wonen we niet in haar buurt en.....domme ik rijd niet meer in de auto.
Haar tuin, daar kijkt ze vanuit haar languit/ligstoel zo naartoe en die ziet er pico bello uit. Een buurman verzorgt de tuin. Nu wil het...dat in haar tuin allerlei vogeltjes komen en voer vanaf haar tafel mogen pikken en heeft ze een prachtig tuinhuisje. Maar bekijk daar de foto eens goed van. In het tuinhuisje woonde onlangs een eekhoorntje. Dat zijn leuke dingen voor de mensen.
Lieve Sietie, ik denk meer aan je, dan je kunt vermoeden en zal in ieder geval eens per week blijven skypen. Soms lukt het en soms lukt het niet goed, maar we houden vol, toch Sietie?
Je zus èfvé.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten