Vaak denk ik nog aan mijn schoonpapa.
Een sterke man met een enorme overlevingsdrang.
Ik hield van hem.
Mijn schoonmoeder was al vrij jong ziek, astma.
Hij verzorgde haar en de huishouding.
Toen ie alleen kwam te staan, brak hij. Hij miste haar
heel erg. Dat had ie niet zien aankomen.
Zo hij was, zo hij deed, z’n drang naar een natuurleven.
Ik heb ‘m bewonderd.
Voor hij met AOW ging, had ie een fruitkwekerij en ge-
loof me, de beste uit die omtrek. Het was zwaar werk,
hard werken. Hij werd 83 jaar, dat was voor die tijd best
al oud.
Zijn wilskracht staat me nog bij als de dag van gisteren.
Heit, vandaag sta ik stil bij de gedachten aan jou.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten