Catwalk

Gisteravond kwart voor 7 werd ik afgehaald door m’n dochter om haar dochter een modeshow te zien lopen. Groningen was de plaats waar alles zou gebeuren.

De auto in de parkeergarage, de naam ben ik alweer kwijt en in 1 van de bovenliggende zalen zou het wonder gebeuren. Spannend.

8 uur was de aanvang, met velen betraden we de zaal, maar vonden nog prima plekken, vanwaar we onze Anouk zouden kunnen zien. Sonja met haar telefoon in aanslag voor foto’s en ik met m’n bril op starende naar waar alles zou gebeuren. Sonja nog even pestend een foto van mij naar Anouk geSMSt.

Je wilt niet weten, wat een gekke kop ik trok, schrikkend van wat er gebeurde. Arme Anouk, ze zou kunnen denken, dat mens is boos op mij.

Velen hadden al gelopen voordat onze Anouk opdook. Daar liep ze, in een prachtige zwarte jurk, glanzend, het leek wel lak of rubber. Hoge hakken, staart in het haar, prachtige ogen en hoge hakken. Ik zag alleen haar maar en schoot helemaal vol. Sonja wurmde met haar toestel foto’s nemend die niet naar tevredenheid waren en vergat eigenlijk om te kijken. Weg was ons plaatje alweer en volgden er weer anderen.

De hele avond werd gevuld met shows van ontworpen kleding, waarin 4 mensen liepen en de ontwerper/ster het laatst opkwam en het applaus ontving, die haar of hem toekwam. Dat was dus het vervolg, de 3de klas. Anouk mag dat volgend jaar ook, ontwerpen en naaien en 4 mensen kiezen,  die haar ontwerp showen. Een avondvullend geheel en al klappend kamen we aan de pauze toe.

Sonja en ik een glaasje water, eigen keuzes en Anouk kwamen we al rap tegen. Met schoolvriendin Laura even gesproken en gepocht uiteraard. De moeder van Laura was erbij, stelde zich voor als de moeder van. Ook ik kreeg een hand en volgde haar met de zin, de moeder van (maar dat klopte niet dus...)de moeder van Anouk. Snap je ‘t nog? De moeder van de moeder van. Anouk schoot in de lach en zei: “ Wat een gekke oma ben jij toch”. Daar bleef het niet bij. De pauze was voorbij en wij wilden weer richting de zaal gaan. Ik loop op Anouk af, wilde een kusje stelen en zag......ze stond met 2 meisjes klaar voor een foto. Sonja trok met geweld deze oma opzij. 

“Of moet je ook op de foto?”, zei Sonja lachend, of iets van die strekking. Ik lachte luid mee. De foto was gemaakt en Anouk komt op ons af en zegt: “ Waarom lachen jullie zo?”  “Ach “, zegt Sonja, “oma zat met haar hoofd tussen jullie in en kwam bijna ook op die foto”. Anouk barstte in lachen uit en ik snel er achteraan,” Ik wilde jou een kusje geven......” Nou, dat was het wel weer.

We zagen de hele show uit en klapten, terwijl moeder Sonja zo moe was en zei: “ Ik zie het niet meer zo goed, al dat zwart”. Inderdaad werd er veel zwart gedragen, maar oma was lui geweest die dag, dus was superfit en Sonja had hard gewerkt en Anouk van en naar school gereden.

Terug zat ik achterin en Anouk zei: “ Kun je dat wel oma? Mama zei, dat jij daar niet tegen kan?” Ik lachen, dat was inderdaad vroeger zo, toen ik onder m’n gewicht zat en nu is Anouk aan de beurt en voelt zich het veiligst voorin. Anouk had heel veel te vertellen en deze oma was half 12 op bed en had nog zoveel indrukken te verwerken. ‘t Was een geweldige ervaring, Anouk, lieve meid, je hebt je weg gevonden. Dit is het voor jou, dat hoopt deze oma van ganser harte.

Anouk vroeg of ik volgend jaar ook model wilde lopen. Vannacht dacht ik erover na. Zie je het voor je? Iets straks misschien? En overal blubberende delen van mij en soms zak ik door m’n rechterbeen en dat kan dan ook gebeuren. Kom ik als oud mens op en lijkt het ineens een komische show met mij als middelpunt. Nee, dat nooit, lieverd, maar ik voelde me zeer vereerd, dat je me vroeg. Ik zal er zijn, maar niet in de show.

Dit moest ik even kwijt. Mama Sonja zou een prachtig figuur slaan, alles staat haar. Ook de valse wimpers. Oh, dat zou genieten zijn en dan Koen ook nog meelopen, zo’n prachtige knul, dan misschien net 18 jaar. Geweldig. We wachten af.

eFVe