Een heerlijke fietstocht

Het is Anne gelukt. Eerst al de beslissing te nemen en daarna ons ommetje te fietsen. Geen haast, maar dat is moeilijk voor Anne. Ik liet ‘m begaan en fietste m’n eigen tempo. Naast elkaar was toch al onmogelijk, er waren meer kapers op de kust.

Het Pagodepad is de naam, goed onthouden Froukje, ik fiets het graag en inmiddels is het weer een prachtig groen bomen en plantenpad geworden. Wat de maand mei al kan doen in de natuur.

Nog even en dan bloeit er weer van alles, nu alleen nog de paardenbloemen en sommige al klaar om uit te waaien, wat dan weer een beetje lastig is. Ik zeg, een beetje, niks deert ons vandaag, we genieten.

Anne raakt steeds verder bij mij vandaan, maar eindelijk bij een bocht, ziet ie mij fietsen. Hij fietst rustiger en ik haal hem in. Niet lang daarna gaat ie er weer vandoor. Opnieuw laat ik ‘m gaan en moet er een beetje om lachen. Zo geinig, maar ik weet ook, dat dit ritje heel spannend voor hem is. Hij zit in een gebogen houding en dat alleen al kost hem kracht en inspanning.

We zijn thuis en wat zou ik graag nuttigen? Een ijsje. Ik duik dus even in de diepvries, misschien ligt er nog ergens een stukje ijs in, zo’n staaf, die kopen we meestal.

Mocht die er zijn, dan maak ik er een sorbet van en kwijl al bij de gedachten. Oh laat het zo zijn, de voorpret is al zo fijn.

eFVe

Mei-feest

 

Kom ik me daar een mooie grijze broek tegen en .... ik had al een grijze nieuwe tas. Zag het helemaal voor me. De kleur was ook perfect. Maar.....ja echt waar......de maat....te klein. Niet leuk, altijd maat 40 en nu past ie niet?

Ik ga gelijk op de weegschaal en m’n gewicht is net als altijd. Een ander merk dus????

Please, laat ik niet maat 42 krijgen/hebben. Dan is de boel niet meer in evenwicht. Kun je niet hebben op je 80ste. Je bent al een beetje minder aanzien waard, maar verder wil ik niet gaan.

Hopelijk hebben meer mensen daar last van. Of moet ik me schamen dat ik zeur over een maatje meer?

Hoe dan ook, op zoek naar een andere broek, wel grijs maar ook maat 40. Ergens in mei hebben we een feestje en daar wil ik graag netjes voor de dag komen. Iets fleurigs/kleurigs bij de broek......ik zie het helemaal voor me.

Denk maar zo, hoe ouder, hoe gekker, hoe mooier ?????

 

Inmiddels een poos later en met mooi weer in het vooruitzicht, was de oplossing daar. Een witte broek en wat nog leuker is, maatje 40. Dit ouwe mens is weer dik tevreden. Wat kun je je gelukkig voelen.

 

eFVe

De bloeddrukmeter

 

 

Zelf bezit ik eentje, maar die wordt nooit geijkt, dus voor Anne kwam er eentje uit het gezondheidscentrum. Een week lang meten, geen moeite, maar wel gedoe.

Dit was de eerste meting en die is zo ontzettend mooi, daar kan ik nog wat van leren.

Nu moet ik zeggen, mijn Anne is de rust zelve in normale omstandigheden en ik ben zelfs in abnormale en normale omstandigheden een druktemaker, een opgewonden standje. Wat doe je er aan? Niks toch??? En .... bovendien, verschil mag en moet er zijn.

 

‘s Avonds is het toch een ander verhaal, is ie stukken hoger, maar we hebben een week de tijd, dus.....dan vertrouw ik erop, dat we vooruitgang boeken. De rust moet even indalen, de zon schijnt, ook daar knappen we van op, toch? Maar het blijft een gedonder.

eFVe

Een nieuwe Volvo

In alle haast de kapper bezocht, laten knippen en snel verder voor de boodschappen. Want....onze Handyman komt om 5 uur z’n nieuwe slee laten zien en uitproberen. Tenminste, mij is niks gevraagd. Ik heb er even in mogen zitten. Anne ging mee en ik snap het, mannen onder elkaar. Maar toch !!!!!

Precies 5 uur, de afgesproken tijd komt de prachtige donkerrode Volvo S 60, 4 deurs 24 T hier het pad oprijden en....wat ik niet heb durven hopen, ik mag als eerste even plaats nemen.

Zie een enorm dashboard met allerlei toestanden, maar daar gaat het even niet om. De stoel zit heerlijk, de eerste stoel in een auto die zo lekker zit.

Maar....daarna mag Anne. Ik kan nog net een foto maken, ook al is die niet zo duidelijk, maar daarna tuffen de jongens, mijn Handymen, Anne en Harrie, samen naar onbekende oorden.

Spannend voor hen, maar ook voor mij, komen ze nog terug? Jazeker komen ze terug. Harrie de Handyman zou Harrie de Handyman niet zijn, dat ie Anne even weer keurig hier afzet en dan bij mij binnen een kop koffie nuttigt. Eentje maar, want zijn Aukje zal eten koken en Harrie lust graag lekker eten. Ik ken Aukje al vele jaren en koken kan ze als de beste.

Harrie, leuk dat je mijn Anne even op een ritje getracteerd hebt, ik stel het op prijs. Je bent inmiddels al meer dan alleen onze Handyman, ik denk, dat Anne inmiddels je al als vriend mag begroeten?

Mijn zegen hebben jullie en hopelijk kunnen jullie gauw samen weer een klusje klaren.

Anne praat, nadat Harrie weer weggleed met die prachtige slee van hem, nog steeds na over de voordelen en over het ritje dat gemaakt is.

Dankje Harrie, voor jou veel rij-plezier in en met die prachtige donkerrode Volvo en tot gauw?

eFVe

 

Mijn Brein

 

Mijn brein,

Het mag er zijn.

Door al die mooie kleuren

laten de hersenen

van alles gebeuren.

Wie kan mij zeggen

wat er gebeurt,

als een deel van mijn hersenen

verkleurt?

Ben ik dan oud

of zijn mijn hersenen fout?

Ik kan het allemaal

niet meer bevatten.

Wie heeft in Hemelsnaam

mijn hersenen durven jatten?

Ze zijn van mij

in welke kleur dan ook.

Ook al zal men zeggen:

“Ze is van de kook”.

Pakt iemand mij dan bij de hand?

Breng mij in Hemelsnaam

terug naar het Beloofde Land.

Ooit ben ik daar geboren

en doe nog steeds mijn best.

Gedraag ik mij niet naar behoren,

denk dan

“Verwend nest!”

eFVe

Asperges

 

 

Een  “GOUDEN”  maal ??? Niet voor iedereen. Ik waagde het erop. Recept van de buurvrouw en met eigen fantasie verder. Voor mij was het echt  heerlijk, ham en eieren erbij een saus er overheen. Wie lust dat nu niet?

Het niet kennen is het grootste probleem. Kennen jullie die BOER nog? Er bestaat een gezegde: “Wat de BOER niet kent, (vr)eet ie niet. Die boeren bestaan echt.

Niet mijn Anne, hij at z’n bord helemaal leeg. Flinke vent, mijn vent.

En....ik heb m’n buikje vol gegeten, als een tonnetje zo rond, nu .... ga ik uitbuiken.

Asperges ..... eerlijk heerlijk.

eFVe

Een ouderwetse familiedag

Wel met een klein deel van de familie, maar zo leuk, zo gezellig. De zoon van m’n overleden zus met z’n leuke gezellige vrouwtje. Dat werd teuten en nog eens teuten, de hele tijd en vooral lachen. Ook heel gezond.

Ze wilden naar het Museum van Assen. Dat is best een goeie trekpleister, ook al kom ik er zelden, maar wat bleek? Op Maandag gesloten, dus waren ze al vroeg hier.

Nog even door het laatste familie-nieuws gegaan, foto’s bekeken via m’n digitale fotolijstje, koffie/thee gedronken met wat lekkers erbij, maar daarna moesten ze weer foetsie.

Twee honden achter in de auto moesten nog uitgelaten worden. Ze zaten beiden rustig te wachten totdat de familie genoeg van elkaar hadden en na veel knuffels over en weer nog even het hondje van m’n zus dag mogen zeggen. Die kleine Ricky kan niet meer lopen. Z’n achterpootjes lijken lam. 

Maar wat heeft m’n neef voor hem gekocht? Een stel achterwieltjes en er werd even geshowd hoe de kleine rakker ermee kon rennen. Dat had m’n zus moeten zien, zulke momenten mis ik haar dubbel en dwars. Wat zijn ze goed voor haar hondje.

De grote hond van henzelf moet niks van mij hebben en gaat tekeer, alsof ik hem zal opvreten, of andersom.

 

 

Ik hoop, dat we zo’n goed kontakt mogen blijven houden en dat lijkt er wel op. Met m’n zus hadden we gezamelijk eens per jaar een etentje en haar kinderen willen dat nu, na een paar jaar, weer opnieuw inzetten. Even afwachten of het met Anne gaat lukken, maar zo’n warm gevoel geeft het mij. Ik kan hen wel opvreten, sorry......omarmen is een beter woord.

eFVe