Het lijkt namelijk of iedere morgen na de wonderlijke nacht een nieuwe uitdaging is en vandaar wil ik pas melden, hoe het hier gaat.
We drinken koffie met wat erbij, praten over het weer. Een soort hobby van Anne. Ik bereid hem vast voor op de wandeling die gaat komen. Wel een beetje verzet, maar dat is gezond. Als ik vraag, wat de temperatuur zal zijn, spurt ie gelijk naar de schuur om daar te kunnen lezen, hoeveel graden het onder nul is. Deze keer maar eentje, dus vraag ik, of de wandeling alsnog kan doorgaan. Dat we voor koudere temperaturen niet terugdeinzen. Daar is ie het helemaal mee eens.
Eerst een broodje eten, drinken erbij en meteen de stoute schoenen aan en de wind bekijken. Nu gaan we lopen? We overleggen en Anne is het met me eens. Wat doe ik het goed vandaag hé?
Langs de Vaart voor de wind en zo een stukje heerlijk wandelen, zelfs de bocht om voelt alles nog goed. Dan kies ik een achterommetje en Anne twijfelt, maar ik ga alvast. Hij komt me achterna en is tevreden, het voelt goed.
De hele straat doorgelopen en daarna? Het volgende achterommetje. Deze keer ietsje korter, want er is een belemmering. We gaan de weg op en trotseren de wind en de kou. Het is niet ver meer. We praten elkaar de kou door en komen thuis, tevreden en moe.
Goed gedaan Froukje? Ik ben tevreden, het is me weer gelukt.
Nu ga ik theezetten en proberen Anne rustig te krijgen want hij rent van huis naar de garage en weer terug. Als hij eenmaal actief is, moet je van goede huize komen hem weer op de stoel te krijgen. Overigens goeie bedoelingen. Mijn e-fiets moet opgeladen. Graag wil ik daar weer een rit mee maken, maar het moet verantwoord zijn. Dat kreng is zo zwaar als lood, dus de accu moet echt vol, anders kom ik er niet meer mee thuis.
Sleutels? Teveel. Anne weet het niet meer. Zoeken in alle hoeken, ik vraag om de nummers. Even opschrijven, Anne en dan controleren, maar Anne kan dat zo. Dat is dus niet gelukt, maar volgens hem kan de accu in de fiets blijven en zo aan de lading.
Deze dag zit er bijna weer op, zonder gemopper en allebei in een superstemming. Het begin vergeten we dan maar. Wennen zal dat nooit.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten