Er is ons zon beloofd, maar die heeft vertraging. Misschien vanmiddag. In de tussentijd skype ik met m’n zus van 93 jaar en we praten samen over onze zus, die al is gaan hemelen. Ze is wel 89 jaar geworden. Ik beloof te proberen tot 88 jaar te gaan, maar voor het kiezen hebben we dat niet.
Van mijn zus, die is gaan hemelen, heb ik prachtige blouses, maar helaas, ze passen me niet. Dus vanmorgen met m’n zus besproken, of het misschien wat voor haar is. Ik zie haar er nog niet echt in, want de oudste is 93 jaar en niet een luxe vrouw, nooit geweest. M’n overleden zus was wel een luxe vrouw, droeg prachtige kleding en daar hangen dus blouses van haar bij mij in de kast.
Het werd Kerst 2017 en ik dacht, weet je wat? Ik doe zo’n prachtige donkerrode plissé-blouse van m’n zus Dicky aan en werd er zelfs héél blij van. Ik durfde het aan. Maar op eerste Kerstdag kwam ik tot de ontdekking, ik loop voor gek, als ik dat ga doen. Ik zat er middenin. Een vlag op een strontpraam zo gezegd. Wat sneu voor mij.
Maar wegdoen? Dat doet zo’n pijn. Vandaag dus in onderhandeling met m’n oudste zus en....ze wil ze. Helaas duurt het wel even, eer ik haar zie, maar hopelijk heeft ze die tijd nog.
Wat mode betreft, zit ik tussen m’n zussen in en draag ook wel graag met byzondere dagen die glansjes.
Een dag zonder zon, maar voor mij voelt het alsof hij/zij schijnt. Wat is de ZON eigenlijk, mannelijk of vrouwelijk? Heb ik me nooit in verdiept. Maakt verder ook niks uit, het zij zo !!!! Hoe dan ook.
Dicky, kon ik maar even bij je zijn; een liedje, niet een favoriet liedje, maar ik dacht er even aan. Het zal niet gaan.
Ook zonder ZON voelt het als een goeie dag. Hier laat ik het bij.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten