Al een poos geleden hadden we een lampje gekocht, maar sinds een poosje is Anne niet meer zo actief en vooral buiten, dat lokt hem minder. Zodoende kwam de lamp in doos zichtbaar onder ons rek in de kamer te liggen. Daar bleef ie maanden liggen. Het leek of ie er hoorde. Dan konden we ‘m niet vergeten.
Dat lukte sowiso niet, want het was zo donker achter. Dat was niet fijn. Deuren al vroeg op slot. Niet dat we met angst zitten, maar het is er werkelijk aarde-donker.
Maar vandaag was een geweldige dag. Een vriend van onze ex-buurvrouw kwam, zag en overwon.
Hij kwam de lamp plaatsen. Snel koffie gezet, lekker teuten met de ex-buurvrouw en Anne druk met haar vriend in de weer. Het was wel een precies werkje, maar het lukte. Of het lichtje het zou doen, zouden we pas ontdekken, als het weer donker werd. En het werd donker. Alvorens waren we snel naar de winkel gegaan voor een wijntje voor de Elektricien, stiekem in ons oor gefluisterd door de ex-buurvrouw.
In afwachting van het wonder der wonderen deed ik vast de jas aan, om de fles rode wijn onder m’n jas te vervoeren. Nog even de kant van de lamp uitkijken en ja hoor, hij deed het en eindelijk zagen we buiten weer licht in de duisternis.
Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben naar hem toe gegaan met die rode wijn. Ik denk wel, dat ie er blij mee is, want hij weigerde ‘m niet.
Door haar huis lopend gingen overal lichtjes aan, de man was dus duidelijk dol op lampjes plaatsen.
Wat een luxe. Wees zuinig op en met hem, zulke mannen vind je maar weinig. En hij...... en z’n lampjes zien er nog goed uit ook.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten