Na een rustige morgen en ons twaalfuurtje zijn we er vanmiddag even fijn tussenuit geweest. Ik bedacht een boodschapje wat ik beslist moest hebben om morgen iets lekkers van het eten te maken. Onze kleinzoon komt eten en daardoor kreeg ik mijn Anne zover om toch voor de verste winkel te gaan. We hebben vier Lidl’s in Assen en omstreken en de verste zit in Kloosterveste. Dan heb je al een stukje te fietsen en als het me lukt, breien we er nog een stukje aan.
We maken gekleurde pasta en koken het in tomatensoep. Saus is niet geliefd en dit is een groot succes. Naast de pasta met gehakt (zonder groente) een soepje vol met gehaktballetjes. Het lievelingskostje van onze kleinzoon.
Het was fris op de fiets, dus...dacht ik, dit gaat ‘m niet worden, het is te koud voor Anne. Maar hij mag beslissen en na de noodzakelijke boodschap zei ik: “Direkt naar huis???”. “Nee”, hoorde ik Anne zeggen, “we fietsen ons rondje er nog even bij “.
Mijn hart maakte een vreugdesprongetje en zo gezegd, zo gedaan. Weinig wind en zelfs een zonnetje. Wat een luxe. We fietsen wel achter elkaar, zodat Anne zelf kan bepalen hoe snel of hoe rustig hij zou willen fietsen. Anne en rustig fietsen? Ik had best moeite hem bij te houden en dat voelde zo goed.
Het werd dus een prettige zondagmiddag.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten