Kleine kinderen, goud waard

 

Echt genieten. Vandaag kwam ik meerdere moeders tegen met zo’n hummeltje. Maar uitspraken als een grote. Zegt zo’n wurm tegen haar moeder: “Jij moet niet zo zeuren”. “Zo”, zegt mama, “zeur ik?”.”Ja”, zegt die kleine opdonder weer,”omdat ik zo graag dat wil kopen”. “Maar dat gaat niet door”, zegt mama op een heel rustige toon. “Dacht ik al”, komt er vervolgens uit dat kleine strotje.

Weer in een andere winkel een mam met een zoontje. Ook hij wil graag iets hebben. Zegt de moeder: “Weet je wel, wat dat kost”. “Nee”, zegt ie en vervolgt, “maar jij immers wel”.

Ik noem dat genieten. Nog niet eens naar school en dan al zo bijdehand.

Opnieuw genieten.

Komt een klein meisje met iets naar haar mama en zegt: “Hoe vind je dit !!!”. “Prachtig”, zegt de moeder. Zonder verder na te denken komt het in haar mandje. Mama ziet niks. Helaas zag ik de afloop niet. Ik kan er me wat bij voorstellen.

“Laat die mevrouw er even langs”, zegt een vriendelijke moeder in mijn richting. Zegt er eentje, amper kunnen lopen: “Kan ze niet even wachten? “. Ik lach dan hardop. Schitterend. De moeder maakt excuses richting mij en ik lach nog harder. Ik zou hier m’n beroep van kunnen maken. Kom er vandaag vast nog meer tegen. Geen van allen nog naar school, dus....echt kleine kinderen.

Soms kom ik kindertjes tegen, die mij vragen: “Wil je dat even voor me pakken? “. Daar tuin ik niet meer in. Dan vraag ik: “Heb je wel centjes? “. Meestal dus niet en dan zeg ik: “Als je centjes haalt, pak ik het voor je ! “. Dan zie ik ze niet meer terugkomen. Dikke donders.....

Ook in tijdschriften lees ik altijd eerst “Prietpraat”. Dit allemaal zou er zo bij kunnen.

eFVe