Sommige dingen moeten worden aangevuld, dus deze vrouw moest snel een boodschap. Twee verschillende winkels aangedaan. De eerste boodschapjes verstopt onder in m’n fietstas en daar m’n jasje overheen. En dan maar hopen, dat ze, wie dan ook, eraf blijven.
Even tussen beiden, ik verlies de laatste tijd nogal eens wat. Ik kan er boos om worden, maar helpt het? Ik dacht het niet! Dus even in volgorde, ik verloor een prachtige ketting met een enorme schelp, een ander kettinkje met een Markasiet-stenen kruisje, een pinkringetje en vandaag was ik ineens m’n horloge kwijt.
Tot nu toe had ik geen Engeltje op m’n schouder, maar hoopte, dat ie thuis kwijt was geraakt. Fiets langs een fietspad door de Larix en hoor wat vallen. Mijn horloge. Dus toch een Engeltje? Wel mist er een stukje glas af, maar een kniesoor die daarop let.
Wederom snel de rest van de boodschappen gehaald en op naar Anne.
Tref ik ‘m binnen, hangend in z’n luie stoel, maar wel zorgelijk kijkend. Was alweer twee keer gevallen. Gelukkig was onze buurjongen erbij en kon hem helpen.
Kan ik nog van huis? Er moet iets komen, waardoor Anne alarm kan slaan, als ie onverwachts weer ergens neerploft. Tot nu toe gaat het goed, hij valt, maar breekt niks. Maar ik moet er niet aan denken, dat mijn Anne ergens valt, ik niet thuis ben en er niemand zich om hem kan bekommeren.
Even snel weg van huis? Eigenlijk onmogelijk. Hoe red ik dat???
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten