Vandaag is het dan zover, er is een kindeke geboren op aard. Ook deze ouwe knakker van mij is op deze dag geboren, dus het gezang komt hier ook goed binnen.
De ouderdom maakt niet, dat deze man niks meer kan, want in de nacht schopt ie geheid de planten voor de ramen weg. Schrikken hoor.
Maar ook dat lossen we op. Weg planten. Een mand, ooit gekregen van Sonja, komt nu met een enkele plant voor het raam. Een kei, die deze weg schopt.
Verder vieren we de verjaardag samen en gaf ik hem een volwassen-kleurboek, ben even de naam vergeten.
De laatste dagen komt hij van de dag-besteding met zulke prachtige door hem gekleurde prenten thuis. Dat zal ‘m goed doen en waarachtig, hij leek er blij mee. Het is niet meer nieuw voor hem, dat scheelt.
Stiekem kocht ik mezelf ook eentje en zo zullen we samen ieder aan een kant van de tafel onze creativiteit tonen aan onszelf of/en anderen. Ik heb er nu al zin aan.
Eerste Kerstdag, alleen een simpel kerstboompje als lichtje kleurt deze dag. Eigen schuld, dikke bult. Ik had geen trek aan al die bezigheden; ren me al rot, normaal gezien.
Gelukkig geeft mijn wederhelft er niks om en vond het altijd al een poppenkast, die drukte.
Voor vandaag is dit genoeg, we doen zo even onze wandeling, zonder commentaar, het is kurkdroog buiten, dus gaan met die rollator!
Ik denk, Anne wil wel even weg, want......als de telefoon gaat, MOET hij van mij oppakken, hij is jarig, dus vandaag is de telefoon van en voor hem, ja toch? Ik denk, hij wil er wel even tussenuit glippen. Maar...tot nu toe staat de telefoon ook niet rood-heet-gloeiend hoor.
We hebben twee keer gewandeld, de eerste keer was geweldig, de tweede ook? Nee, niet echt!
Ronald kwam nog en bezorgde Anne een leuke sport-kijk-middag. Onze kinderen zijn zo gek nog niet. Logisch, we hebben ze met zorg gemaakt. Subliem dus.
Voor Anne:
Laten we dansen en zingen en springen, mijn kindeke is geboren en heeft al 87 jaren om z’n oren.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten