Doordat ik niet van huis kan, organiseer ik wat anders en mijn buurvrouw is dan de klos. Het is een schat van een vrouw en natuurlijk reageert ze positief. Erg positief zelfs.
Ik vraag, of ze even bij Anne wil zitten, zodat ik kan pinnen en boodschappen kan gaan doen. Ik heb al schuld bij onze handyman en dat voelt raar.
Kina klinkt positief, ik zal haar bellen als de verzorgerster Rita weg is.
Ik bel en Kina komt met een idee: “Als jij weg bent, kan ik misschien wel met Anne en de rolla...”,
ze vergist zich bijna, maar vervolgt: “in de Kinderwagen ???”.
Jeetje, wat heb ik moeten lachen. In ‘t verleden bood ze al aan op Anne te passen en daar kon ik al enorm om lachen, al ware hij mijn kind. De rolstoel, een moeilijk woord, die slaan we over.
Anne wilde niet, wel dat ze kwam en samen brachten ze de tijd gezellig door. Ik fietste of mijn leven ervan af hing, maar m’n conditie is van gener-waarde. Wat zakt dat snel, in tien dagen....weg is alles.
Maar...deze vrouw heeft weer een frisse neus gehaald en kan weer tevreden verder. Anne had het leuk, want Kina is heel onderhoudend, dat is haar wel toevertrouwd en bovendien onze huisvriendin en buurvrouw.
Wat voelde dat goed om er even uit te zijn.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten