Het ging zo goed, maar aan alles komt een eind. Mijn enige hoop is, dat ze niet lijdt, geen pijn heeft en te midden van haar kinderen ons allen mag verlaten.
Ik pieker, hoe ik bij haar kan komen op de juiste dag, maar heb ook zo m’n moeilijkheden thuis.
Mijn zus, de oudste van vier, ze is 94 jaar geworden en heeft zolang thuis mogen blijven. Is inmiddels al naar het ziekenhuis geweest, maar meteen weer huiswaarts gekeerd, net zo zij het wilde. Haar dochter uit Amerika is onderweg en nu is het wachten. De laatste loodjes wegen het zwaarst.
Wij allen hopen, dat ze in vrede mag gaan en zeker is, dat ze een leegte zal achterlaten.
De laatste tijd heb ik haar niet meer mogen ontmoeten, niet per telefoon en ook niet per skype. Zo ging het ook bij/met m’n andere zus, dat went nooit, maar zal slijten.
Sterkte voor iedereen die haar lief is, maar ook voor mezelf. Nu ben ik in zekere zin alleen op de wereld.
Dag Siet, je was een voorbeeld. Vol geduld heb je je laatste jaren aanvaard en nu mag je eindelijk naar jouw Bertus.
Dikke tuut,
Froukje
Goedenavond eFVe, gecondoleerd met het verlies van je zus, wat zal je haar missen, en inderdaad je bent nu de enige die over is gebleven.
BeantwoordenVerwijderenHelaas is dit het nadeel van het ouder worden, de zorgen en het gemis spelen een grote rol.
Ik geef je een dikke knuffel als troost en wens je moed en kracht om ook dit verlies weer een plekje te geven.
Sterkte lieve eFVe.