De eerste maandag van de maand worden de alarmtoestellen getest. Een heidens kabaal, maar daar wennen we aan. Het is allang zo.
Maar in eerdere jaren, toen ik nog op onze kleinzoon paste, had ik best wat uit te leggen. Ik maakte, dat hij en ik mee joelden om het zo wat vriendelijker te maken.
Maar als ik eraan terug denk, zou hij er zelfs angstiger van kunnen worden, zo’n lawaai maakten we. Toch waren dat gouden jaren, nu gaat dat kleine ventje al naar een vervolgschool. Holadiejee.
Maar na al die kontakten op maandag, die nu bijna voorbij zijn, krijgt deze oma wel een gevoel van heimwee naar vroeger tijden. En...dit is de laatste, er komen geen nieuwe kleintjes meer bij. De kleinste/jongste is nu 12 jaar, wie doet je wat. De wereld gaat voor hem open, ook al moet ie even wennen aan alle nieuwe dingen. En wat dan te denken van mij? Ik mis ‘m nu al, het waren gouden jaren, maar aan alles komt een eind. Bedankt voor het fijne contact, dat we met onze kleinzoon mochten hebben en nog steeds blijf ik het koesteren.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten