Ik zou zo graag met Anne naar buiten willen, niet zitten, maar wandelen. De rollator? Zal niet lukken. Dus vraag ik: “Wil je wel met de rolstoel? Ik kan je duwen”. Anne weet even niet, wat ik bedoel en gaat verder: “De fiets? “, vraagt ie? Was het maar waar. “Die met wielen”, zegt ie gehaast. Die bedoel ik inderdaad en wijs naar de rolstoel. “Nee, niet die”, zegt ie en wijst wel die kant uit. “De Po-stoel? “, vraag ik. Anne schiet in de lach. Die staat n.l. ook daar waar de rolstoel staat. Maar we komen niet een steek verder. Het gaat weer niet lukken. Het is nu eigenlijk ook nog te warm. Straks maar weer eens iets opperen.
Ik zou zo graag met hem willen wandelen, hij in de rolstoel en ik duwen. Samen even door de wind. Even lucht happen en daarna maar weer in of bij huis rondhangen. Ik houd moed.
Ik mis Anne.
eFVe
Goedenavond eFVe, wat een triest verhaal , kan mij zo voorstellen dat je naar buiten wilt met Anne, heerlijk wandelen en frisse lucht op snuiven.
BeantwoordenVerwijderenWens je zeker moed en kracht.
Lieve groet.